غربگرایان از رئیس دولت تا خدمه‌های پایین دست و کارمزدی‌های رسانه‌ای تلاش بسیار کردند تا با پیچ و تاب دادن به موضوع ورود زنان به ورزشگاه، چند صباحی اولویت های معیشت مردم را جابجا و با ورود زنان از این فتح الفتوح، فتیله‌ی مطالبات فمنیستی را بالاکشیده، با حواشی جدید، جنبش زنان رو در بستر تشویش اذهان و اغتشاش فکری مردم به کار ببرند. کاری به رئیس معلوم الحال دولت ندارم. نهایتا هنگام گزارش کار چهار چشمی به دوربین نگاه کرده و دروغی بزرگ از عملکرد مثبت و بی مانند خود به مردم می گوید. ایضا حال وزرا و معاونان و مسوولان ارشد نیز چنان است و بر این قبیله هرجی نیست. مصداق این دو بیت سعدی شیرازند که گفت؛ «چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار تو کز محنت دیگران بی غمی نشاید که نامت نهند آدمی» روی سخن با مردم عادی ست؛ شما که درد و محنت مردم را خبر دارید! شما که از نداشتن برنامه ی اداره ی کشور توسط دولت خبر دارید! شما که اگه تا دو سال پیش با این عمروعاص ها آشنا نبودی ، ایراد فاحشی نبود، اما الان که این دولت و ارکانشو زیر و رو کردی و به شناخت رسیدی! شما که در غلیان احساس، از فقیر نوازی و یتیم پناهی، شعر نو می سرایی! شما که از خیل کارگران بیکار شده خبر داری و می دانی فقر تبعات سنگینی دارد! چرا با هر حرف و سکوت خود، حرکت و سکونت خود که در مسیر سیاست های این دولت و رئیس فاسد آن است، بر درد و غم و محنت مردم می افزایی؟ شراکت در جرم مگر غیر از زمینه سازی برای وقوع آن است؟! چه بخواهیم و چه نخواهیم هر فعلی از ما در گرسنه ماندن، بیمار شدن و مرگ احتمالی آن کودک بی پناه و معصومی که زیر کپرها و در حواشی شهرها و روستاها، محروم از حقوق اولیه اش شده است، به حساب ما نیز نوشته خواهد شد. هزاران دلسوزی و دریغ و افسوس برای فردی دردمند ، نه جای ذره ای غرور و کرامت انسانی را می گیرد و نه جایگزین لقمه نانی برای سیر شدن... @JAVALDUZ