🔰 وقتی کار به سمت بی‌دینی برود!
🔻 پیش از انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم که بحث کاندیداتوری آقای رئیسی مطرح شد، برای ما روشن بود که ایشان یک فرد عمل‌گرا هستند و روی‌کردشان در صورت انتخاب شدن به عنوان رئیس‌جمهور سیزدهم، روی‌کرد «نظرگرایانه» از نوع «ایدئولوژی انقلاب اسلامی» نخواهد بود. این موضوع در این دو سال ریاست‌جمهوری ایشان در مقاطع گوناگون اثبات شد که اوج آن در فتنه سال ۱۴۰۱ با عنوان «فتنه فمینیستی پورنوکراسی فرانسوی» که در ادامه نقشه دشمنان این مرز و بوم در راستای «آندلسیزاسیون» جمهوری اسلامی ایران بود، می‌باشد که به‌طور ویژه در خصوص لایحه به‌شدت مشکوک و مسئله‌دار عفاف و حجاب برای همگان روشن گردید.
🔻 البته همان‌طور که روشن است، این روی‌کرد در خصوص هر سه قوه صدق می‌کند! تا اکنون قوه قضاییه و قوه مجریه در موضوع عفاف و حجاب، عملکرد بسیار بدی داشته‌اند و در این آزمون، موفق نبوده‌اند. وقتی کار به سمت بی‌دینی برود، روی‌کرد ما در قبال مسئولان مشخص است. بدیهی است که تا اکنون این دو قوه، حمایت امت حزب‌الله را از دست داده‌اند! منتظر هستیم ببینیم قوه مقننه چه می‌کند و اگر عملکرد مجلس در موضوع لایحه عفاف و حجاب، قابل قبول بود؛ به حمایتمان البته در سایه نقد آن‌ها ادامه خواهیم داد و اگر این‌گونه نبود؛ به سرنوشت نمایندگان اصول‌گرای مجلس نهم دچار خواهد شد و رنگ مجلس دوازدهم را نخواهد دید! مجلس نهم با اکثریت اصول‌گرا گرفتار طراحی ریاست وقت مجلس و اطرافیانش شد و طی بیست دقیقه به برجام رأی داد و ... . نتیجه آن شد که در انتخابات مجلس دهم، اصول‌گرایان «حذف» و اغلب کسانی که به برجام رأی مثبت داده بودند، پشت در مجلس ماندند. اگر قالیباف در خصوص این لایحه خطرناک، نقش لاریجانی در مجلس نهم را بازی کند؛ کار به جایی می‌رسد که امت حزب‌الله تصمیم به «تنبیه» نمایندگان اصول‌گرا و حذف آن‌ها از مجلس دوازدهم بگیرند!
🔻 عملکرد دولت طی این دو سال در حوزه اقتصادی نیز عملکرد مثبتی نبوده است و کاملاً روشن است که دولت برای اداره کشور در حوزه‌های گوناگون، به اندازه یک برگ هم برنامه‌ای ندارد و دستش کاملاً خالی است! توفیقاتی هم که در این مدت داشته‌اند، هرچند قابل تقدیر و تشکر است؛ اما روشن بود که باید انجام شود و هر کس که در این جایگاه قرار می‌گرفت، باید آن‌ها را انجام می‌داد.
🔻 ما دیگر دوران نظام ریاستی را در جمهوری اسلامی ایران، تمام‌شده می‌دانیم! حضرت امام خمینی (ره) نیز از ابتدا دموکراسی را قبول نداشتند و بنابر مصالحی آن‌را آن هم در قالب مردم‌سالاری دینی پذیرفتند. درست است که انتخاب رئیس‌جمهور در چارچوب مردم‌سالاری دینی انجام می‌شود؛ اما روح حاکم بر آن، دموکراسی است و در اسلام چیزی به نام دموکراسی وجود ندارد. در نظام اسلامی، کارگزاران نظام توسط امام جامعه انتخاب می‌شوند. لذا باید نظام ریاستی را حذف و انتخاب نخست‌وزیر توسط ولی‌فقیه را جایگزین آن کنیم. تنها در این صورت است که اسلام در کشور پیاده خواهد شد و مشکلات مختلف در حوزه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، علمی و ... حل خواهد شد. البته قوای سه‌گانه مونتسکیو که مبنایش تثلیثی است، باید مابه‌ازای آن تولید شود و ما می‌دانیم چگونه این کار را انجام دهیم؛ اما فعلاً با توجه به شرایط حساسی که در آن قرار داریم، می‌شود این اصلاح را در قوه مجریه انجام داد تا در روند درست قرار بگیریم و بسیاری از مشکلاتمان حل شود.
✍ نویسنده: مدیر رسانه تحلیل‌گاه
🆔 @Tahlilgaah