.
نقشه راه دولت؛
درس‌های روحانی و رئیسی -۲
۵) شخصیت و قوت روحیه ماست که می تواند به تحولات جهت بدهد، یا در برابر آنها منفعل باشد. بسیار اهمیت دارد که جایگاه اقتدار خود در منطقه و جهان را بشناسیم و گرفتار جنگ شناختی دشمن نشویم. مهم است که مدیران ما توجه کنند با گفتار و رفتار خود چه پیامی را به دوستان و متحدان و شرکا و دشمنان ایران می دهند. تحرک مضاعف در سیاست خارجی در حالی که لولای تاریخ در حال چرخیدن است، اهمیتی دو چندان دارد. نباید عمده وقت و انرژی ما صرفا صرف مذاکرات با رژیمی شود که به گواه تجارب بسیار، کمترین حسن نیتی نداشته است. مهم است که با وجود موقعیت ممتاز و مقتدرانه و تعیین کننده در منطقه و جهان، فعال باشیم و خدای ناکرده، صرفا به شکل واکنشی در زمین حریف بازی نکنیم. الهام بخشی ایران در منطقه، سرمایه ای نیست که بخواهیم از آن غفلت کنیم. بیستمین اقتصاد بزرگ جهان، بزرگترین قدرت نظامی و سیاسی منطقه، و الهام بخش ترین قدرت منطقه ای را نمی توان در قفس کرد و برای او معادله تحمیلی نوشت، مگر این که بتوانند در اراده و شخصیت قدرتمند ما رخنه کنند.
۶) علامه شهید استاد مطهری (ره)، نامه ای ارزشمند به دختر گرامی خویش نوشته که برای مدیران و سیاستمداران هم آموزنده است: "می گویند مردِ خردمندِ هنرپیشه را/ عمر دو بایست در این روزگار - تا به یکی تجربه آموختن/ با دگری تجربه بردن به کار. ولی بعضی افراد آن چنان زیرک و باهوشند که گویی دو بار به دنیا آمده اند و این، بار دوم است. و بعضی افراد، چنانند که با چند بار به دنیا آمدن هم، تجربه نمی آموزند».
امروز، عبرت های دولت آقای روحانی و تجارب دولت شهید رئیسی، پیش روی ماست. رهبر حکیم انقلاب، ششم مرداد سال ۱۴۰۰ در آخرین دیدار دولت دوازدهم فرمودند: "دیگران باید از تجربه های شما استفاده کنند. یک تجربه را من به خصوص یادداشت کرده‌ام. حرفی است که من مکرر با شما و مردم تکرار کردم، حالا هم همان حرف را تکرار می کنم. این تجربه عبارت است از بی اعتمادی به غرب. آیندگان باید از این تجربه استفاده کنند. در این دولت معلوم شد که اعتماد به غرب جواب نمی دهد. غربی ها به ما کمک نمی کنند. هرجا بتوانند ضربه می زنند. جایی که ضربه نمی زنند آنجایی است که امکانش را ندارند. هرجا امکان داشتند ضربه زدند. این تجربه بسیار مهمی است. مطلقاً نبایستی برنامه های داخلی را به همراهی غرب، موکول و منوط کرد؛ چون قطعاً شکست می خورد، قطعاً ضربه می خورد. شما ها هم هر جایی که کارهای تان را منوط کردید به غرب ناموفق ماندید، هرجایی که بدون اعتماد به غرب، خود تان قد علم کردید و حرکت کردید، موفق شدید. هرجا شما موضوعات را به توافق با غرب و با مذاکره با غرب و با آمریکا و اینها موکول کردید، آنجا ماندید، نتوانستید پیش بروید. چون آنها کمک نمی کنند، دشمن اند دیگر".
۷) متاسفانه در پیشانی آن دولت، بی عملی و کم تحرکی و معطلی، از همان ابتدا نقش بسته بود چنان که غلامحسین کرباسچی (دبیر کل وقت کارگزاران) اردیبهشت ۱۳۹۴ ( دو ماه قبل از اعلام توافق برجام ) به روزنامه شرق گفت «آیا دل مان نباید شور بزند؟ نمی شود معاون و وزیر باشیم اما استدلال ما این باشد که اگر بودجه دادند کار می کنیم و اگر ندادند، کار نمی کنیم! خطاب به وزیر راه گفتم بعد از چند سال بازنشسته خواهید شد و با خانواده به سفر خواهید رفت. اما اگر در همین ترافیک متوقف شوید، آیا نوه های شما نخواهند گفت در دوره وزارت خود چه کاری انجام دادید؟ باید دلمان بیشتر از این چیزی که هست، شور بزند. البته مثال وزارت راه را زدم اما بقیه وزارت خانه ها مثل کار و دیگران هم همین گونه است. دولت باید ابتکار به خرج دهد و فکری در این باره بکند... اینکه تعدادی آدم خسته و سالخورده بنشینیم و بلند شویم که نمی شود! فرض کنید مناقشه هسته ای هم حل شد، بعد از آن چه؟ این بی تحرکی ها، آدم را برای دولت نگران می کند. چشم بر هم گذاشتیم و نصف مهلت دولت گذشت».
💢 ادامه دارد
@IMANI_mohammad