مافیای معارضه با انقلاب
چگونه تامین مالی می‌شود؟ -۲
۵) صفحات اصلی این رسانه ها، پر از تبلیغات مرسوم یا نا متعارف برای برخی موسسات دولتی یا عمومی (بانک، پتروشیمی، اُپراتورهای مخابراتی، و...) است؛ اما بیش از آن که تبلیغات باشد، پوششی برای تامین مالی شبکه معارضه با اصول، هنجارها و راهبرد انقلاب اسلامی است.
محافلی که در هر انتخابات، به لجن مال کردن آن همت گماشته اند؛
هماهنگ با گروهک های تروریست و تجزیه طلب در فتنه های 78 و 88 و 98 و 1401 رفتار کرده اند؛
حقارت رئیس جمهور اوکراین یا گاو شیرده بودن فلان دولت منطقه ای را الگوی ذکاوت و توسعه خوانده اند؛
ادعا کرده اند ولو مثل برّه و برده و در اتاق بازجویی، باید با آمریکا مذاکره کرد؛
برنامه هسته ای و اقتدار دفاعی و نفوذ منطقه ای بازدارنده را بی ارزش خوانده و خواستار واگذاری این منابع قدرت شده اند؛
به معارضه با احکام اسلامی از جمله حجاب و عفاف پرداخته اند؛
و به هنگام گستاخی طرف آمریکایی درباره نام خلیج فارس، مدعی شده اند که در این باره (یا درباره پایمال شدن حقوق ایران در برجام و ترور شهید سلیمانی و...) نباید غیرتی شد!!
دو سال قبل، در حالی که موضوع اصلی سالنامه برخی رسانه های زنجیره ای، حمایت از اغتشاشات 1401 بود، مافیای تبلیغاتی لانه کرده در برخی شرکت ها، به بهانه ارائه آگهی، پول هنگفتی را در حلقوم همین نشریات ریخت.
۶) بررسی ها نشان می دهد این شبکه مبادله شبه تبلیغات- سرمایه، سالهاست در برخی شرکت ها و موسسات ریشه دوانده است، به نحوی که با وجود با تغییرات مدیران، شبکه رسوب کرده به خیانت ادامه می دهد.
آنها در نقطه کور برای مدیران کم اطلاع قرار دارند و تامین مالی شبکه معارض را در پوشش های مختلف انجام می دهند. نکته مغفول، پولشویی در پوشش ارائه آگهی های تبلیغاتی و تامین مالی برخی فعالیت های به ظاهر هنری، فرهنگی، آموزشی و اجتماعی است.
۷) توقیف یک سریال غیر قانونی هنجار شکن (فاقد مجوز تولید) و شبکه نمایش آن که چند صد میلیارد تومان برای ساختش هزینه شده و برخی امکانات عمومی در اختیار سازندگانش قرار گرفته، بار دیگر این سوال را پیش می کشد که تولید کنندگان محصولات هنجار شکن، چگونه تامین می شوند؟ و در اثر کدام غفلت یا بی مبالاتی مدیریتی، مجال پر کردن خانه های جدول ناتوی فرهنگی را پیدا می کنند؟
نقش برخی سفارت ها در سفارش دادن فیلم های سیاه و ارائه به جشنواره های خارجی چیست؟!
بخشی از مفاسد "صندوق ذخیره فرهنگیان" و "بانک سرمایه"، تامین مالی تهیه کننده ای بود که به تولید فیلم و سریال های خانگی مبتذل مشغول بود.
سریال شهرزاد با تهیه کنندگی امامی و همراهی داماد یک وزیر ساخته شد. تهیه کننده، سرمایه گذار فیلم های «ابد و یک روز»، «خوب بد جلف»، «کاناپه»، «نهنگ عنبر2»، «گشت 2»، «فروشنده» و «دراکولا» هم بود.
۸) اردیبهشت سه سال قبل، حکم متهمان پرونده بانک سرمایه، شامل رد مال نامشروع و ۱۷۰ سال حبس، صادر شد. دو متهم اول، محمد امامی (تهیه کننده سینما) و غندالی (رئیس صندوق ذخیره فرهنگیان و موسس بانک سرمایه) بودند.
صندوق فرهنگیان، سهامدار عمده بانک سرمایه است. فساد رخ داده در «صندوق»، بالغ بر 14 هزار میلیارد تومان برآورد شد.
این همان فسادی بود که آقای روحانی در آغاز تشکیل پرونده (آبان ۹۵) مدعی شده بود پول داده شده، بدهی معوق است و نه اختلاس(!) اما نماینده دادستان در دادگاه گفت:
«متهمان، از طریق نفوذ در مدیران بانک و صندوق، نقشه های مجرمانه خود را پیاده می کردند.
بررسی مکالمات رئیس صندوق و همسرش با امامی، روشن می کند که رئیس صندوق، به عنوان مهره ای قابل اطمینان در اختیار قرار گرفته بود و امامی از طریق نفوذ در او، سیاست های مورد نظرش را پیاده می کرد.
وی از این طریق و به منظور غارت اموال و وجوه بانک و شرکت های وابسته و صندوق ذخیره فرهنگیان، اقدام به حذف افراد غیرهمسو و معرفی و انتصاب اشخاص مطیع در سمت های کلیدی بانک می کرد".
💢 ادامه دارد
@IMANI_mohammad