از شکوهی پر مهر، چشم هایت لبریز تشنه ی جوشش حکمت هستند، چشمه های دل تو حاصل پرهیزند؛ نه چهل روز؛ چهل سال و چهل سال و از آن بیشترست... پیر فرزانه ی ما، آشنای غم شب های خمار! در آن میکده را زود برایم بگشا که به آغوش مسیحایی تو محتاجم