بسم الله الرحمن الرحيم يا شهيد زهرا و علي طاها بر مزار پدر شهيدشان ايستاده اند تا به هر مجاهدي كه براي اعتلاي اسلام مجاهدت مي‌ كند، بياموزند كه بايد ايستاد! بدون پدر و با تمام سختيها! آنها به ما آموختند كه حتي مي توان از مزار پدر كه اكنون در كنار حضرت زينب سلام الله عليها آرميده است، دل كند و مهاجرت كرد؛ چراكه هجرت با خون اين مردم گره خورده و ديگر كوچك و بزرگ نمي شناسد. دل كندن از تنها نشان پدر در دنيا هم مي شود محك ايمان خانواده شهيد مهدي ابراهيمي تا به ايران بيايند و در يكي از كوچه هاي محله شهرري تهران ساكن شوند و دل خوش كنند به صحن و سراي امامزاده عبدالعظيم الحسنی و كبوترهاي حرم بشود همدم و مونسشان. اگر رسم مردانگي و مسلمان بودن را در علي و زهرا به تماشا بنشينيم مي‌بينيم كه درس خواندن علي با سختی و در تنهايي ها و نقاشي‌هاي زهرا حاكي از روح نشاط و اميد و زندگي است كه در كالبد اين خانواده دميده مي شود و چشم هاي خفته مدعيّان مجاهدت را بيش از پيش بيدار مي كند كه مجاهدت در انگشت‌هاي كوچك اين كودكان است كه با استقامت و اميد درهم مي‌پيچد و جوانه مي زند و به خواست خدا درختي پرثمر خواهد شد در آينده اسلام ان شاالله. 🌹هدیه به شهید مهدی ابراهیمی در روز تولدش ۲ فروردین ۱۳۶۴ هجری شمسی #فاطمیون #افعانستان