توی سال‌های بعد از شهادت حاج قاسم، در مواجهه با نهاد ها و گروه های مذهبی، واقعیتی رو به مرور متوجه شدم... اینکه خیلی از انقلابی ها توی ایران دنبال بهانه میگردن، برای کار نکردن!😢 یا همیشه با سوالات بنی اسرائیلی وقت رو میگذرونن و آخرشم به مرحله اجرای یک طرح نسبتا خوب نمی رسن، یا هول هولکی و بدون دقت کافی مدتی یه کاری انجام میدن اما زود خسته میشن و ادامه نمیدن، یا صدتا دلیل پیدا میکنن که بارها به تعویق بندازن تا همش بگن ببخشید فرصت نشد!! گاهی اونایی که دارن تلاش میکنن با اینکه بنظر میاد یک جمعی هستن، اما بیشترشون مثل سیاهی لشکر عمل می کنن و زحمت اصلی روی دوش دو سه نفر مونده. من نمیدونم امام زمان با این حال و احوال امکان ظهور دارن یا نه؛ اما نگرانم که کسل بودن و پراکندگی ذهن مؤمنین مانع باشه🙄😔