‍ سؤالی ذهنش را مشغول کرده بود؛ آمد دیدن امام"علیه السلام"؛ پرسید: منظور خدا از این آیه چیست؟! وَ الشَّمْسِ وَ ضُحاها.. قسم به خورشید و روشنی آن؛ شنید: منظور از خورشید، رسول خداست[صلی‌الله‌علیه‌وآله]، که دین را برای مردم روشن کرد؛ دوباره پرسید: منظور از این آیه چیست؟ وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها؛ قسم به ماه هنگامی که، در پی خورشید می آید. امام صادق "علیه‌السلام" فرمود: منظور از ماه، امیرالمؤمنین "علیه السلام" است، که در پی رسول خدا "صلی‌الله‌علیه‌وآله" آمد، و پا جای پای ایشان نهاد‌. پرسید: منظور از روز چیست، آن جا که می گوید: وَ النَّهارِ إِذا جَلَّاها؛ قسم به روز هنگامی که، خورشید را هویدا میکند؛ شنید: منظور، قیام کننده‌ی آل محمد "علیهم السلام" است. پرسید: وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشاها؛ قسم به شب هنگامی که، تاریکی اش خورشید را می پوشاند. صادق آل محمد "علیهم السلام" فرمود: مراد از شب، همان پیشوایان ظالم هستند... همان ها که، بر جای‌گاهی تکیه زدند که، سزاوار آل محمد"علیهم‌السلام" بود؛ همان ها که، دین خدا را با تاریکیِ ظلمشان پوشاندند. تاویل الآیات الظاهره، صفحه‌ی۷۷۸ @markazmahdaveat