این سوره(مسد)، سورهٔ ماست؛ مایی که پدر آتش هستیم و آتش را بزرگ می‌کنیم و پرورش می‌دهیم، که آتش فرزند ماست، زاییده ماست، پروریده ماست. ابوتراب‌ها می‌روییدند و می‌رویاندند و خاک را بارور می‌ساختند و ما می‌سوزیم و می‌سوزانیم و آتش را می‌افروزیم. ...ابولهب هم عموی پیامبر است و هم پدر آتش. او این‌دو را با هم دارد؛ و این است عمق قرآن که از واقعیت‌ها، آیه می‌آورد و این آیه‌ها را بر ما تلاوت می‌کند تا آموزشمان دهد که چگونه بهره‌برداریم تا شیعهٔ «ابوتراب» باشیم، نه از تبار «ابولهب». وقتی که از خودت می‌سوزی؛ علی صفایی حائری #قطره