اگر شبی نیمه‌شبی دلی به کویر بسپاری، و صدای راه رفتنِ خرامانِ ستارگان را بشنوی، و درخشش هزار خورشیدیِ آسمان کویر را ببینی، و کهکشان را، و جاده‌های شفّاف قلب آسمان را، و شهاب‌های خطِ نورْکِشان را بیابی، و آن خاموشیِ سِحرآمیزِ پُرغوغا را بشنوی، و نَفَسِ بادِ نمکینِ کویری را، مُشک‌فشان، ببویی، و جوان شدنِ دمادمِ عالمِ پیر را باور کنی، و سماعِ صوفیانه روح را احساس کنی، خواهی دانست که شبِ کویر، سرشار از خداست، و کویر، گوشه‌ای از ملکوت خداست... کاش که در کنارهٔ کویر، جای‌مان بدهند! 📚مردی در تبعید ابدی ✍نادر ابراهیمی #قطره