الآن یکی کانال زده تو ایتا توش داره از شهدا و.. پست می‌ذاره. بعد چند روز پیش طرف رو حضوری دیدم، باهاش دارم حال و احوال می‌کنم، تنها چیزی که بهش توجه نمی‌کرد اخلاق بود! داشتم از شهدا ناامید می‌شدم! اما خب نقص پای ناقص رو به پای یه کامل نمی‌نویسن! و اما باز می‌رسیم به بحث شیرینِ تک‌بعدی بررسی کردنِ شهدا و الگو قراردادن‌های افراطی و بدون عقلانیت! حتی نمی‌دونیم می‌خوایم برای چی شهید بشیم! بقول شیخ رمضانی اگر شهادت قراره ما رو مثل حاج قاسم معروف کنه مام بریم شهید بشیم معروف بشیم! حالا ما هی بریم ساعت ۱:۲۰ دقیقه شب پست بذاریم بیاد حاج‌قاسم.. شبای جمعه عکس بذاریم بیاد فلان شهید. دیگه انقدر که از حاجی دم می‌زنیم حواسمون نیست که خود حاجی شهید زنده بودن رو ملاک برای شهادت می‌دونست! بعد دیگه خبر نداریم حاج‌قاسم به‌غیر از عکسای خفن و اخمو، سخنرانی و صحبت هم راجع به توحید و لزوم حرکت ما به سمت خدا داره! بعد دیگه حواسمون نیست همین شهید بهشتی که «عاشق شوید؛ که زندگی به عشق است.» گفته، چندین کتاب فلسفی و معرفتی و سخنرانی‌های فراوون داره. یه بخش از زندگی یه شهید رو خوشمون میاد می‌ذاریم پروفایل و دیگه بی‌خیالِ هرچی معرفت شهادت می‌شیم. #یادداشت 🖌