سر کلاس بعد از خواندن شعر آقای محمود کیانوش در مورد دریا ، داشتم در مورد خود شعر حرف میزدم و نگاه شاعر که شاعر میره کنار دریا معمولی نگاه نمیکنه. با نگاه هنرمندانه نگاه میکنه. چند تا از بچه ها گفتند میشه ما هم شعر بنویسیم؟! گفتم آره چرا نمیشه فقط باید متفاوت نگاه کنیم و بنویسیم. امیر عباس و علی که اولی جزو بچه هایی موسوم به تنبل و دومی جزو بچه های موسوم به زرنگ کلاس اند برگه ای به من دادند و گفتند آقا شعر گفتیم. کاغذ هارا در جیب کتم گذاشتم و گفتم بعدا نگاه میکنم. حالا در هیئت نشسته ام و دستم به جیبم میخورد و کنجکاو میشم که این چیه تو جیبم؟ شعر امیر عباس و علی بود. شعر علی را خواندم نوبت به شعر امیر عباس رسید. عکس آن را برایتان گذاشتم خودتان بخوانید اما من آن جمله زیر نقاشی کوه رو چندین بار خواندم. داره به خدا میگه؛ "... و در امر تو رام شویم."