بخلاف آنکه انسان بدون عشق و محبت آنان بخواهد این راه دور و دراز را به پای خود و به اتکاء عمل خود طی کند؛ هیهات که به مقصد برسد. هر روز که گامی جلو گذارد شوائب نفس اماره و خواطر شیطانی او را چند گام به عقب می‌برد، و دائماً مانند حمار طاحونه به دور خود می چرخد؛ وكلما ازداد سيرُهُ لا يَزِدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعدًا. عاقبة الأمر با تلاش بسیار و زحمت فراوان با دست تھی، غارت زده، سرمایه از دست رفته، با هزاران حسرت و ندامت دنیا را ترک گفته و جان می‌سپارد. 📚 رساله‌ی مودت ✍ علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی رضوان الله علیه