هرکس با ایشان می‌نشست؛ و زبان خاموش و سکوت مطلق ایشان را می‌نگریست، می‌پنداشت که این مرد در مفکرهٔ خود هیچ ندارد؛ ولی چنان مستغرق انوار الهیه و مشاهدات غیبیه بودند که مجال تنازل پیدا نمی‌کردند.
📚مهر تابان؛ یادنامه‌ی عالم ربانی علامه سید محمدحسین طباطبایی تبریزی
✍ علامه سید محمدحسین طهرانی
#قطره