سوره قدر 🟢محَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ قَالَ: كُنْتُ بِفَيْدَ فَمَشَيْتَ مَعَ عَلِيِّ بْنِ بِلَالٍ إِلَى قَبْرِ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ بِلَالٍ قَالَ لِي صَاحِبُ هَذَا الْقَبْرِ عَنِ الرِّضَا ع قَالَ 🟡 منْ‏ أَتَى‏ قَبْرَ أَخِيهِ‏ ثُمَ‏ وَضَعَ‏ يَدَهُ‏ عَلَى‏ الْقَبْرِ وَ قَرَأَ إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ سَبْعَ مَرَّاتٍ 🟤أمِنَ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ أَوْ يَوْمَ الْفَزَعِ 🟢محمد بن یحیی از محمد بن احمد نقل کرده است که گفت: در «فید» همراه با علی بن بلال به سوی قبر محمد بن اسماعیل بن بزیع رفتم. پس علی بن بلال گفت: صاحب این قبر (محمد بن اسماعیل بن بزیع) از امام رضا (علیه السلام) نقل کرد که فرمود: 🟡هر کس به زیارت قبر برادر خود بیاید، سپس دست خود را بر قبر بگذار و سوره «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» را هفت مرتبه قرات کند. 🟤از هراس و وحشت بزرگ (روز قیامت) در امان خواهد بود. كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافي، دارالحديث، قم، چ اول، ق‏1429. ؛ ج‏5 ؛ ص568.