۳ درس مهم از تجاوزات اخیر رژیم صهیونیستی به سوریه ۱. صلح‌طلبی با دشمن عقیدتی، اشتباه استراتژیک است 🔹صهیونیست‌ها به هیچ میز مذاکره‌ای پایبند نیستند؛ نه از دروازه حقوق بشر وارد می‌شوند و نه به معاهدات بین‌المللی وفادارند. ذات این رژیم، بر پایه توسعه‌طلبی، زورگویی و برتری نژادی شکل گرفته است. ۲. فقدان قدرت دفاعی، مقدمه‌ی وقیح شدن دشمن است 🔹کشوری که تجهیزات دفاعی و قدرت موشکی نداشته باشد، محکوم به بلعیده شدن است. رژیمی که دشمنش را قوی ببیند، حتی برای نفس کشیدن او نیز مجوز صادر نمی‌کند. سکوت و ضعف سوریه در مقابل رژیم صهیونیستی، دقیقاً از همین خلأ قدرت ناشی می‌شود. اگر ابزار بازدارندگی نداشته باشی، دشمن با خیال راحت، شهرهایت را می‌زند، مراکز نظامی‌ات را هدف می‌گیرد و سرزمینی را اشغال می‌کند که روزی بخشی از امت اسلامی بود. ۳. اعتماد به نظم جهانی غرب، مصداق ساده‌لوحی سیاسی است 🔹جولانی‌ها هرچه بیشتر با کشورهای اروپایی، ناتو و سازمان ملل نشستند، کمتر حمایت واقعی دریافت کردند. توهم امنیت از سوی غرب، یکی از خطرناک‌ترین ابزارهای تخریب ملت‌هاست. نظم جهانی کنونی، بر اساس منافع صهیونیسم و امپریالیسم بنا شده و سازوکارهای آن نظیر شورای امنیت، نه برای حفظ امنیت مظلومان، بلکه برای تثبیت سلطه ظالمان طراحی شده‌اند. 🔻اما این پروژه، تنها در جایی به بن‌بست خورد: در برابر نسخه‌ی جمهوری اسلامی ایران یا همان نسخه مقاومت. نسخه‌ای که می‌گوید سازش با دشمن حربی حرام است، اقتدار واجب است، دشمن را باید به رسم دشمنی شناخت و برای هر سیلی، ده سیلی پاسخ داد. tn.ai/32850