🟡 چرا در بندر شهید رجایی کیسه‌های اطفای حریق را روی شعله‌ها پرتاب می‌کردند؟ 🔸 در حادثه انفجار و آتش‌سوزی گسترده در بندر شهید رجایی بندرعباس در ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، نیروهای امدادی برای مهار آتش از تکنیکی خاص استفاده کردند: پرتاب کیسه‌های بزرگ پودر خاموش‌کننده از طریق بالگردها به مرکز شعله‌های آتش. 🔹 دلایل استفاده از کیسه‌های پودر خاموش‌کننده از طریق بالگرد 🔸 شدت و وسعت آتش‌سوزی: انفجار باعث ایجاد آتش‌سوزی گسترده‌ای شد که بیش از ۱۰٬۰۰۰ کانتینر را درگیر کرد و مهار آن با روش‌های سنتی دشوار بود. 🔸 دسترسی محدود به مرکز آتش: به دلیل خطرات ناشی از انفجارهای پی‌درپی و دمای بالا، ورود نیروهای زمینی به مرکز آتش بسیار خطرناک بود. 🔸 وجود مواد شیمیایی خطرناک: برخی گزارش‌ها حاکی از وجود مواد شیمیایی مانند پرکلرات آمونیوم در محل حادثه بودند که می‌توانستند خطرات بیشتری ایجاد کنند. 🔸 نیاز به واکنش سریع و مؤثر: استفاده از بالگردها امکان پرتاب سریع و مستقیم مواد خاموش‌کننده به مرکز آتش را فراهم می‌کرد. 🔹 چرا مواد خاموش‌کننده را با بسته‌بندی پرتاب کردند؟ 🔸 برخی افراد ادعا کردند که نیروهای امدادی "بلد نبودند کیسه‌ها را باز کنند"، اما واقعیت علمی چیز دیگری است: 🔸 جلوگیری از پراکندگی در هوا: اگر پودر خاموش‌کننده بدون بسته‌بندی از ارتفاع پرتاب شود، به‌دلیل جریان‌های هوایی و باد، پیش از رسیدن به کانون آتش پراکنده می‌شود و اثربخشی خود را از دست می‌دهد. بسته‌بندی این مواد باعث می‌شود که به‌صورت متمرکز و مستقیم به محل مورد نظر برسند. 🔸 باز شدن خودکار در دمای بالا یا برخورد: برخی از این بسته‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که در صورت برخورد با سطح یا افزایش دما، به‌صورت خودکار باز شده و مادهٔ خاموش‌کننده را آزاد می‌کنند. این ویژگی در شرایطی که دسترسی مستقیم به آتش ممکن نیست، بسیار مفید است. 🔸 افزایش دقت و اثربخشی عملیات: استفاده از بسته‌های پودر خاموش‌کننده امکان هدف‌گیری دقیق‌تر و تمرکز بر نقاط بحرانی آتش را فراهم می‌کند، که در نتیجهٔ آن، عملیات اطفای حریق با سرعت و کارایی بیشتری انجام می‌شود.