📝 انگار ما برای جهان مرده ایم.. 🔸قاعده اش این بود که جهان با دیدن این تصاویر تکان می خورد. مثل یک زلزله، مثل اصابت یک شهاب سنگ، مثل یک آسمان غرنبه مهیب. چهل و چند دختر خرد، هر کدام هشت ساله، نه ساله، نهایتا ده ساله، آرام و بی صدا در خون خون غلتیدند. چهل و چند دختر کوچک که حالا یک به یک مثل قناری های تیرخورده، بی جان توی پارچه های سفیدشان کنار هم خفته اند. 🔹انسان اگر انسان بود، دنیا باید تکان می‌خورد از ضجه مادران و اشک های پنهان شده پدران لابلای انگشتان دو دست. 🔸جهان اگر جهان بود، نباید جان یک شهروند فرانسوی در دل پاریس از جان چهل و اندی دختر افغانستانی با ارزش تر می بود. 🔹چهل و چند جنازه دختر خرد افغانستانی، و دنیایی سکوت. این نقطه فراموش شده زمین است. نقطه ای تاریک که انگار هیچ وقت وجود نداشته است. اینجا «خاورمیانه» است و کشته شدن انسانها، حتی کودکان اتفاقی عادی است. 🔸من خیال می کنم ما برای جهان مرده ایم..