فلسفه ذکر مصیبت ✍ شهید مطهری رحمة الله علیه: جوانى از من پرسيد: اگر بناست مكتب امام حسين عليه السلام إحيا بشود، آيا ذكر مصيبت امام حسين هم ضرورتى دارد؟ ✍ گفتم بله، دستورى است كه ائمه اطهار به ما داده ‏اند و اين دستور فلسفه‏ اى دارد و آن اينكه هر مكتبى اگر چاشنيى از عاطفه نداشته باشد و صرفاً مكتب و فلسفه و فكر باشد، آن‏قدرها در روحها نفوذ ندارد و شانس بقا ندارد. ✍ ولى اگر يك مكتب چاشنيى از عاطفه داشته باشد، اين عاطفه به آن حرارت مى ‏دهد. معنا و فلسفه يك مكتب، آن مكتب را روشن مى‏ كند، به آن مكتب منطق مى‏ دهد، آن مكتب را منطقى مى ‏كند. 🕌 بدون شك مكتب امام حسين منطق و فلسفه دارد، درس است و بايد آموخت اما اگر ما دائماً اين مكتب را صرفاً به صورت يك مكتب فكرى بازگو كنيم حرارت و جوشش گرفته مى‏ شود و اساساً كهنه مى ‏گردد. ✍ اين، بسيار نظر بزرگ و عميقانه ‏اى بوده است، يك دورانديشى فوق ‏العاده عجيب و معصومانه ‏اى بوده است كه گفته ‏اند براى هميشه اين چاشنى را از دست ندهيد؛ چاشنى عاطفه، ذكر مصيبت حسين بن على عليه السلام يا امير المؤمنين يا امام حسن يا ائمه ديگر و يا حضرت زهرا سلام اللَّه عليها. اين چاشنى عاطفه را ما حفظ و نگهدارى كنيم. 📚 مجموعه آثار، ج ۱۸ ص ۵۷ --------------------------