امروز نه آغاز و نه انجام جهان است              ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری           دانی که رسیدن هنر‌ گام زمان است تو رهرو دیرینه ی سر منزل عشقی              بنگر که ز خون تو به هر گام نشان است آبی که بر آسود زمینش بخورد زود               دریا شود آن رود که پیوسته روان است