در سوره توبه، جهاد نه یک گزینه، بلکه راهبردی واجب در برابر دشمنان حربی و پیمان‌شکن معرفی شده است. آیات این سوره، مؤمنان را به قیام دائمی علیه ظلم فرا می‌خواند: «انفروا خفافاً و ثقالاً...» و با صراحت می‌گوید: «فقاتلوا أئمة الکفر...» یعنی صلح با دشمنی که پیمان می‌شکند، از منظر قرآن مردود است. در چنین منطقی، صلح تحمیلی نوعی انحراف از مسیر الهی و پذیرش سلطه است. در نبرد اخیر ایران با رژیم صهیونیستی، پاسخ مستقیم و موشکی ایران به تجاوزات و ترورهای هدفمند، تجلی عملی همین آموزه‌های قرآنی بود. ایران نه برای انتقام کور، بلکه بر پایه دکترین دفاع فعال و مفاهیم قرآنی مانند مقابله با فتنه و عهدشکنی، وارد عمل شد. تجربه جنگ‌های اخیر نشان می‌دهد جهاد تنها نظامی نیست؛ بلکه عرصه‌های رسانه، دیپلماسی، اقتصاد و فرهنگ نیز میدان‌های جهاد هستند. در این چارچوب، صلح پایدار زمانی معنا دارد که فتنه پایان یابد، نه زمانی که دشمن در حال شلیک است. سوره توبه ما را به جهاد مداوم فرا می‌خواند و یادآور می‌شود: تنها راه پیروزی در برابر استکبار، پایبندی به جهاد و پرهیز از صلح تحمیلی است. متن کامل مقاله در سایت نبض ⭕️Https://eitaa.com/NEKBATIMES