🔹حضرت زهرا سلام الله علیها می‌فرمایند:  «و ما الذی نقموا من أبی الحسن»؛ ابوالحسن چه مشکلی داشت که او را رها کردند. حضرت برای احترام با کنیه از مولا علی علیه السلام یاد می کنند. « نقموا و الله منه نكیر سیفه و قلة مبالاته لحتفه؛» اشکالشان به علی این بود که در هنگامه جنگ کسی در مقابل شمشیرش طاقت نمی‌آورد. دیده بودند آن جایی که باید شمشیر بزند باکی از خطر و کشته شدن ندارد. «و شدة وطأته؛» علی جایی که قدم می‌گذاشت استوار و محکم قدم می‌گذاشت نه با مسامحه. و نكال وقعته؛ آن جایی که باید کسی را مجازات کند ضربه‌اش عبرت‌آموز و سخت است. « و تنمره فی ذات الله»؛ این تعبیر، تعبیر ادبی بسیار لطیفی است که در فارسی مشابه‌اش را نداریم. کلمه «تنمر» از «نمر» گرفته شده است. نمر یعنی یوزپلنگ. عرب‌ها معتقدند در بین حیوانات درنده یوزپلنگ صفت خاصی دارد و آن اینکه همیشه در حال خشم و آماده جنگ است. این حالت را که همیشه انسان آماده مبارزه باشد و غافل‌گیر نشود، تنمر می‌گویند. تنمره فی ذات الله یعنی آن‌جا که مربوط به خدا می‌شود علی کاملا آماده است و کمال قاطعیت را در مورد تکالیف الهی اعمال می کند و هیچ انعطاف نمی‌پذیرد. این عیبی است که مردم از علی می‌گرفتند. این برای مردم قابل تحمل نبود. گاه که علی علیه السلام در مأموریتی فرمانده بود در بازگشت عده ای نزد پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه‌و‌آله می رفتند و از قاطعیت و سخت گیری علی علیه السلام شکایت می کردند. «پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه‌و‌آله می فرمود: ارْفَعُوا أَلْسِنَتَكُمْ مِنْ شِكَایَةِ عَلِیٍّ فَإِنَّهُ خَشِنٌ فِی ذَاتِ اللَّه‏» علی درباره کار خدا هیچ انعطاف و نرمش ندارد. اگر تنها حقوق خودش در میان بود از همه چیز می‌گذشت؛ اما آن جایی که پای حق مردم و حکم خدا مطرح بود از سرسوزنی نمی‌گذشت. ☫مؤذن‌باشید،تاجامعه‌خواب‌نماند☫ https://eitaa.com/muezzin_jaamee