بهاره، ولی تابستونه. گرمه. پیک که میاد در خونه، بله، پول می‌گیره، بخشی از وظیفه‌شه که اگه همکف نیستیم، بیاد بالا؛ ولی ما هم آدم‌حسابی باشیم. یه لیوان شربت، دو تا پر پرتقال، سه تا قاچ خیار، نشد یه لیوان آب، حتی چون ما ایرونیا توی خرماپزون مردادم چای دوست داریم، یه لیوان چای و خرما، بدیم دست پیک. پستچی هم همین‌طور، با این فرق که ما براش یه چیکه شربت ببریم پایین. دل یکی رو بی‌بهونه شاد کنیم. یه قاچ میوه‌ست ها، ولی قد یه شیشه عسل کام هم‌وطنمونو شیرین می‌کنه، جیگرش حال میاد که یه غریبه که هم‌وطنشه پس دیگه غریبه نیست، به فکرش بوده. گوشی دستش بوده که زیر تیغ آفتاب لاکردار، کارکردن راحت نیست. بذار دلار و طلا و خونه و سکه رو اونا که دستشون می‌رسه درست کنن. من و تو هم اینی رو که از دستمون برمیاد، انجام بدیم. خدا بدهکار ما نمی‌مونه…💚 ✍️ پرستور عسگرنژاد √ @Roshangari_ir | روشنگری