سخنان اخیر حجه الاسلام‌ پناهیان درباره "عدالت" دقیق نبود و به آن نقد وارد است. خیلی هم خوب است که منتقدان به طور منطقی و مستدل وی را نقد کنند اما برخی حرفهای بعضی دوستان اسمش نقد نیست، عقده گشایی است. این همه بی رحمی درباره کسی که عمرش را در راه انقلاب و ترویج معارف دینی گذاشته از کجا آمده؟ چرا اینقدر در برابر ظرفیت های اجتماعی جبهه انقلاب بی انصافی می کنیم؟ چرا به خاطر یک یا چند سخن اشتباه، یک نفر را از حیز انتفاع ساقط می کنیم؟ پناهیان با همه انتقاداتی که به او وارد است، یکی از ظرفیت های جبهه انقلاب است که در دو دهه اخیر نقش مهمی در جذب بسیاری از انسان ها به اصل دین و جریان انقلاب داشته. بنده هم هیچ وقت پامنبری و حتی سمپات او نبوده ام و مخالفتی هم با نقد او ندارم اما سکوت در برابر این همه هجمه ای که بخش قابل توجهی از آن عقده گشایی است را نامردی می دانم. پناهیان و سرمایه هایی مثل او یک شبه خلق نشده اند که اینقدر بی رحمانه کل وجودش را از اساس میخواهید نفی کنید. حداقل آن است که برخی از دوستانی که این روزها کل وجود پناهیان را می خواهند نفی کنند، پیش خود منصفانه محاسبه کنند به لحاظ اجتماعی "یک دهم" او کارکرد واقعی برای اسلام و انقلاب داشته اند یا خیر؟ @Sabeti ✅