ملک سلیمان بود در نظرش بی بها آنکه گدایی کند پیش گدای حسین هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زند بشنود از قدسیان، بانگ و نوای حسین چون به عزاخانه‌اش پا نهی، آهسته نِه بال ملائک بود فرش عزای حسین خنده کنان می‌رود روز جزا دربهشت هر که به دنیا کند گریه برای حسین