🔴 انسانِ گمشده
✍حضرت آیت‌الله جوادی آملی
⬅️ وجود مبارک حضرت_امیر (سلام الله علیه) فرمود: (عجبت لمن یُنشد ضالّته و قد اضلّ نفسه فلا یُطلبها)*. من در شگفت و تعجبم که بسیاری از مردم برای خودشان به اندازه یک دفتر یا یک خودکار یا یک تسبیح یا یک قلم ارزش قائل نیستند. برای اینکه اگر خودکارشان گُم بشود، بالاخره جستجو می کنند تا پیدا کنند؛ دفترشان گُم بشود، تلاش و کوشش می کنند تا پیدا کنند؛ امّا خودشان را گم کردند، پیش کسی نرفتند بگویند: آقا! من گم شدم، کجایم؛ کسی نیست که من را پیدا کند، سر جایم بنشاند که من کار بیجا نکنم؟!
یک کسی که بیجا کار می کند، یعنی از جا در افتاد، از مرز خود بیرون رفت. اگر چیزی در جای خود نبود، گم شد! اگر خودکار در جای خودش نبود، دستمال در جای خودش نبود، کتاب در قفسه نبود، جای دیگر بود یعنی گم شد؛ آدم باید برود، به زحمت تلاش و کوشش کند، او را پیدا کند، سر جایش بنشاند.
هر کسی بیراهه می رود، کج راهه می رود، حرفی می زند که نباید بزند، جایی را نگاه می کند که نباید نگاه بکند، مالی را می گیرد که نباید بگیرد؛ این معلوم می شود (ضلّ عن الصراط)، گم شد! باید به سراغ کسی برود، بگوید آقا من گم شدم، من را پیدا کن سر جایم بنشان! حضرت فرمود: من تعجبم که اینها برای خودشان به اندازه ابزار جیب و دست و کیفشان حرمت قائل نیستند! (عجبت لمن یُنشد ضالّته و قد اضلّ نفسه فلا یُطلبها).
---------------------------------------------------
📌 غرر الحکم / صفحه ۲۳۳
📋 درس اخلاق
📆 قم ؛ فروردین ۱۳۸۳