✅دردهای به رسمیت شناخته نشده، زخم‌های بمباران شده؛ نوشتاری از علی ربیعی 🔹 علی ربیعی در یادداشتی با عنوان«دردهای به رسمیت شناخته نشده، زخم‌های بمباران شده» اینگونه آورده است: 🔹«همایش فلسطین؛ ریشه‌ها و پیامدها در انتها و در بخش دیالوگی خود با حضار، پایان تامل برانگیزی داشت. 🔹این روزها دو نکته قابل تامل است. اول؛ نگرش برخی از ایرانیان در مورد واقعه با دیدگاه نسل‌های گذشته ایرانی و حتی با دیدگاه سایر افراد (اعم از مسلمان و غیرمسلمان) در کشورهای دیگر متفاوت می‌نماید (که در یادداشتی مجزا به این امر خواهم پرداخت) و دوم، تحلیل و تفسیرهای ارائه شده متفاوت در مورد این پدیده جلب توجه می‌کند. 🔹در این همایش، بخشی از پرسش‌ها از منظر «تئوری توطئه» مطرح می‌شد. با ساختار کلی رویکرد توطئه‌نگر (که سالهاست با آن چه در داخل و چه از خارج) آشنا هستیم: توطئه‌نگرها سعی دارند برای دور زدن هسته مرکزی رخداد یعنی مسئله بدیهی اشغالگری و مسئله بدیهی‌تر، مقاومت در مقابل اشغالگری که خصلت نمای موضوع فلسطین است، به فرضیه‌های تخیلی خود نظیر دست پنهان فلان کشور، یا دست پنهان امپریالیسم ستیزی چپ گرایان و به طور کلی ارجاع به عوامل بیرونی و غیردرون‌زای فلسطینی پناه ببرند. 🔹برخی نیز با درکی محدود و تنگ‌نظرانه، سخن از منافع ملی ایران به میان می‌آورند تا به انزوای ایران از منطقه زیست خود در غرب آسیا دامن بزنند؛ آن‌هم با این ذهنیت ساده‌انگارانه که ما به مثابه یک ملت، اگر در قبال رخدادهای منطقه وجغرافیای زیست خودمان بی‌اعتنایی پیشه کنیم، در پناهگاه امن و قلعه‌وار خود از تاثیر رخدادها مصون خواهیم ماند. در این میان یکی از حضار در فراسوی نظریه توطئه، با تاسی به «نظریه یونگ» درخصوص معضل عدم شناسایی جهانیِ دردها وزخم‌های جمعی ملت فلسطین گفت: 🔹دردی که دیده و درمان نشود، منتقل می‌شود.. درد غزه و حماس در این سال ها دیده نشده و متحول نشده.. در نتیجه شاهد انتقال این درد به نسل‌های بعدی و دوره‌های تاریخی متاخر هستیم و با همین روند، این درد تداوم خواهد یافت. تا زمانی که جهان، درد غزه را به رسمیت نشناسد و قدرت‌های بزرگ دست از حمایت یک‌طرفه از اسراییل به عنوان یک استثنا برنداشته، پرتوهای این درد، باز هم منتقل می‌شود. https://fa.shafaqna.com/news/1673281 جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com