✅امام جواد (ع) و معرفیِ عامل نابودیِ دین، تباهیِ آدمی و جامعه انسان: یادداشتی از هادی سروش 🔹 حجت الاسلام و المسلمین هادی سروش در یادداشتی نوشت: آموزه های اهل بیت(ع) چراغ مسیر موفقیت های فردی و اجتماعی در ابعاد مختلف است. به تعببر محقق بزرگ اسلام خواجه نصیرالدین طوسی؛ کلمات انبیاء و اولیاء خدا معجزاتِ گفتاری آنهاست و به تعبیر استاد علامه حسن زاده آملی معجزات گفتاری آنان از معجزات رفتاری شان بلند مرتبه تر است چرا که برای خواص قابل بهره مندی بیشتری است. سه حقیقت مهم در خلقت سه حقیقتِ مهم در جهان خلقت از اهمیت بیشتری سهم داشته و دارد و گزاره های مهم در اخلاق و فقه و حقوق در رابطه با این سه حقیقت نشان از اهمیت زیاد آن سه است که از این قرار است؛ دین، انسان و جامعه. خطراتِ در کمین دین، آدمی و جامعه انسانی در بیان امام جواد (ع) در راستای دین و انسان و جامعه، سه خطر غیر قابل انکار معرفی شده است. نابودیِ دین؛ در بدعت است و تباهی انسان در طمع اوست و سقوط جامعه؛ در رهبری و ریاست زمامداران و مسئولانِ فاسد قرار دارد! بخشی از یک بیان امام جواد (ع) چنین است؛ “ولاهَدْمَ لِلدّينِ مِثْلُ الْبِدَعَ ، وَلااَفسَدَ لِلرَّجُلِ مِنَ الطـَّمَعِ وَ بِالرّاعى تَصْلِحُ الرَّعِيـَّةُ؛ امام جواد عليه السلام فرمود: هيچ چيز مثل بدعت دين را از بين نمى برد، و هيچ چيز مثل طمع مرد را تباه نمى كند، و به واسطه رؤساء مردم هم اصلاح مى شوند..”(مسندالامام الجواد / ۲۴۶) بدعت به چه معناست؟ بدعت گرچه در لغت شامل هر نوآوری است، اما در اصطلاح حدیث و سپس در اصطلاح فقه؛ به‌ معنای این است که چیزی در دین وارد شود و به عنوان یک امرِ دینی محسوب شود که یا مورد نهی باشد یا درباره آن دستوری وجود نداشته باشد و طبعا ذیل هیچ‌ یک از احکام کلی دین قرار نگیرد. با این تفسیر، آنچه اهل سنت و علماء آنان مانند غزالی برای توجیه احکام من درآوردی مانند نماز تراویح و .. بدعت را به بدعت خوب و بدعت بد تقسیم کرده اند، کاملا نابجا و نارواست. چون وقتی بدعت یک حقیقت منفی در لغت و فقه و عرف بحساب آمده، دیگر نمیتوان آن را به خوب و بد تقسیم نمود. در متون فقهی از بدعت با نام «تشریع» نیز یاد شده و بدعت و تشریع حرکت بیرون از چهارچوب مشخص دین به عنوان دین است https://fa.shafaqna.com/news/1818050/ جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com