✅بخش چهارم/ سعادت از نگاه امام حسین (ع): به­ قلم علامه جعفری 🔹 به مناسبت فرارسیدن ایام شهادت سرور و سالار شهیدان، مؤسسه تدوین و نشر آثار علامه جعفری بخش­هایی منتخب از کتاب «امام حسین (ع) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت» تألیف علامه فقید محمدتقی جعفری را در اختیار پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه (شفقنا) قرار داده است. آنچه از نظر مخاطبان گرامی می گذرد، بخشی از این کتاب گرانقدر است. بررسى دیدگاه‌ها و سعادت از نگاه امام حسین (ع) [1] بحث ما درباره سعادت است که این شهید دار بقا حضرت امام حسین(ع) در حساس‌ترین لحظات عمرشان و در باعظمت‌ترین حادثه تاریخ متذکر شده‌اند. فرهنگ ما، مخصوصاً فرهنگ ادبى ما و نیز مسائل اخلاقى مذهبىِ ما، همه پر از کلمه سعادت است: «راه سعادت این است». «این شخص سعادتمند بود». «آن شخص از سعادت محروم بود». مى‌خواهیم براى توضیح فرمایش امام حسین (ع) ، بفهمیم که سعادت یعنى چه. این درسِ چهارم ماست که ان‌شاءالله مى‌خواهیم از مدرسه عالىِ حسین فرابگیریم. اکثر قریب به‌اتفاق مردم، از کلمه سعادت یک مفهوم پایین و مبتذل را در نظر مى‌گیرند، و خیال مى‌کنند سعادت یعنى خوش‌گذراندن و در رفاه و آسایش غوطه خوردن و به دنیا خندیدن! عجیب است که این مفهوم، متأسفانه در ذهن اکثریت است. یعنى وقتى که یک انسان معمولى درباره یک انسان دیگر مى‌خواهد توصیف خوب بکند، مى‌گوید: بلى، این شخص سعادتمند است. و کلمه خوشبخت را هم که فارسى است، در توضیح معناى سعادت که یک کلمه عربى است به کار مى‌بریم. بیشتر مردم مى‌گویند: سعادت یعنى خوشبختى! خوشبختى به طور خیلى مختصر، یعنى دنیا به مراد انسان بودن. شما مى‌دانید در تاریخى که ما پشت سر گذاشته‌ایم، بدآموزى در کلمات، به سر ما انسان‌ها چه آسیب‌ها و ناگوارى‌ها که نیاورده است! آیا سعادت یعنى خندیدن و خوش بودن؟! آیا سعادت یعنى آن خوشبخت بودن که دنیا به مراد دلمان بچرخد و بتوانیم اسب مراد را سالیانِ سال در این میدان پر آشوبِ زندگى به جولان درآوریم؟ در مقابل، اگر کسى که به لذایذش نرسد و از خوشى‌ها محروم بماند یا از خوشى‌ها کناره گیرد، این شخص در شقاوت غوطه‌ور است؟ ]در این حال[، شقاوت در مقابل سعادت قرار مى‌گیرد. پس آیا آن شخص (شقى) بینوا و بیچاره است؟ این تقسیم‌بندى که بشر را در دو دسته خوشبخت و بدبخت قرار داده، خیلى خسارت به ما زده است. خلاصه‌اش این مى‌شود که خوشبختى انسان یعنى رسیدن به هر آن چه که به مراد زندگىِ خود مى‌خواهد. یا بشرى که بر مبناى خواسته‌هایش زندگى مى‌کند و آن خواسته‌ها هم به او مى‌رسد، سعادتمند است، اما کسى که در زندگانى به خواسته‌هایش نمى‌رسد، بدبخت، بیچاره و بینواست، یا این‌که نمى‌خواهد. مثلاً تو را مخیر مى‌کنیم که زیبایى صورى را به تو بدهیم یا حقیقت با تو باشد؟ اگرچه از زیبایىِ محسوس، محروم بمانى. قطعاً غالباً خواهند گفت سعادت در زیبایى است، که متأسفانه حتى بعضى از صاحب‌نظران روزگارانِ کهن نیز این گرفتارى را براى ما به وجود آورده‌اند. آنان حقیقت را فداى زیبایى کردند و نام آن را سعادت گذاشتند. این تقسیم‌بندى صحیح نیست https://fa.shafaqna.com/news/1613098/ جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com