🔴 مبهوتانه می‌نگریم: سرمقاله هم‌میهن 24 آذر 1403 🔹اگر بخواهیم وضعیت سیاستگذاری در ایران را به تصویر بکشیم، باید گفت در سطح کلی مثل کسی است که ساکت ایستاده و با زاویه دید ثابتی، مبهوتانه به آینده می‌نگرد و گویی منتظر دست تقدیر است که از آستین حوادث برون آید و بلکه اتفاقی بیفتد و فرجی حاصل شود. 🔹ولی به‌طور معمول، چنین اتفاقی رخ نخواهد داد. درحالی‌که همه کشورها و دولت‌های اطراف ما در نوعی تحرک و تحول سیاسی هستند، ما همچنان بر یک مدار ثابت و قابل‌پیش‌بینی به‌آهستگی حرکت می‌کنیم. 🔹در تنها حوزه‌ای که تغییر می‌دهیم، مواجهه با زنان و فیلترینگ و امور اجتماعی و فرهنگی است. آن هم نه تغییری به‌روز و همراه با مقتضیات روز و مورد حمایت مردم؛ بلکه اراده اندکی از افراد و مغایر با خواست عمومی و با اجبار به اجرا در می‌آید و این مسئله حتی مانعی جدی برای تغییرات دیگر است. 🔹محصول این‌گونه رفتارها در همه حوزه‌ها خود را نشان می‌دهد و هیچ‌کس هم کاری نمی‌کند؛ چون نمی‌توانند کاری کنند. 🔹متغیرهای سیاستگذاری به‌صورت انعطاف‌ناپذیر درآمده‌اند. نمونه آن آلودگی هواست. اگر وضعیت آلودگی هوا را در دو دهه گذشته مرور کنیم، دقیقاً متوجه می‌شویم؛ سال به سال دریغ از پارسال. همه هم نگرانیم که سال بعد بدتر ‌شود؛ ولی کسی هم به آن نخواهد پرداخت. 🔹چون سیاستگذاری مستلزم پذیرش علم، توافق جمعی، مسئولیت‌پذیری متناسب با قدرت و عدم ممانعت در اجرا از سوی عوامل مزاحم است. تقریباً هیچ‌کدام از این شرایط در حد لازم در دسترس نیستند. 🔹در نتیجه، همه فقط آه و ناله می‌کنند یا از گزاره‌های خوب ولی بدون ضمانت‌اجرا سخن می‌گویند و در یک جمله، مبهوتانه به آینده نگاه می‌کنند؛ آینده‌ای که مطابق میل آنان نخواهد بود. 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com