🔴تأملاتی در دعای سحر(۵۱)/ مطالبه خواسته ها با قید «رحمت»/ نوشتاری از استاد محمد سروش محلاتی ⬅️ آيت الله محمد سروش محلاتی در بخش ۵۱ از سلسله نوشتارهایی با عنوان «تأملاتی در دعای سحر» که در اختیار شفقنا قرار داده اند؛ این گونه آورده اند: «اللهم انّی اسئلک من رحمتک بأوسعها و کلّ رحمتک واسعه ‌‏اللهم انّی اسئلک برحمتک کلّها» بسم الله الرحمن الرحیم سخن در شرح دعای شریف سحر به فرازی رسید که پیرامون رحمت است؛ اللهم إنی اسئلک من رحمتک بأوسعها». در میان همه اسما و صفات حق تعالی، رحمت جایگاه ویژه‌ای دارد و می‌توان گفت که هیچ اسم و صفتی در رتبه رحمانیت حق تعالی قرار نمی‌گیرد. در قرآن کریم، وقتی سوره قرآنی با نام خدا آغاز می‌شود، در میان همه اسماء حسنی کدام اسم است که کنار «الله» قرار می‌گیرد؟ آیا تقارن این اسم در کنار «الله» جنبه اتفاقی دارد یا جنبۀ دائمی دارد؟ آیا به جز خدای رحمان و رحیم، خدای دیگری را قرآن کریم به ما معرفی کرده است؟ آیا در آغاز هر کاری غیر از «بسم الله الرحمن الرحیم» شعار دیگری برای مسلمان قرار داده شده است؟ هرگز! رحمت گسترده الهی آن‌جایی که در قرآن، بزرگترین و مهمترین نعمت‌های الهی مطرح می‌شود، سخن از خدایِ دارای رحمت است. مثلاً خداوند می‌فرماید: «ٱلرَّحمٰنُ عَلَّمَ ٱلقُرآنَ». خدای رحمان است که قرآن را به بشر آموخت که حاوی همه حقایق است. منشأ دریافت قرآن رحمت الهی است. در ادامه، نسبت به خلقت انسان ـ که عصاره خلقت و گل سرسبد آفرینش است ـ هم «ٱلرَّحۡمَٰنُ … خَلَقَ ٱلإِنسَٰانَ عَلَّمَهُ ٱلبَيَانَ» . در آفرینش، همه این نعمت‌ها ـ چه به لحاظ مادی و چه به لحاظ معنوی ـ از رحمانیت الهی نشأت می‌گیرد https://fa.shafaqna.com/news/1997609/ جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com