🔴تأملاتی در دعای سحر (۵۳)/ «کلمه»، ظهور غیب و ورود به غیب/ نوشتاری از استاد محمد سروش محلاتی ⬅️ آيت الله محمد سروش محلاتی در بخش ۵۳ از سلسله نوشتارهایی با عنوان «تأملاتی در دعای سحر» که در اختیار شفقنا قرار داده اند؛ این گونه آورده اند: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَيِّدِنا وَ نَبِیِّنَا مُحَمَّد وَ آلِهِ الطَّاهِرینَ در شرح دعای شریف سحر به این جمله رسیدیم؛ «اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ مِنْ کَلِماتِکَ بِاَتَمِّها». در این‌جا سؤال از «کلمات الهی» بلکه «اتمّ» این کلمات است. دو سؤال در این‌ زمینه مطرح است؛ سؤال اول این است که کلمات الهی چیست؟ و سؤال دوم این است که تمام بودن یا اتمّ بودن این کلمات به چه معناست؟ باید توجه داشت که به طور کلی از قرآن کریم و معارف اهل‌بیت: استفاده می‌شود که انسان در هنگام دعا و درخواست از خداوند از طریق «کلمه» و «کلمات» با خداوند ارتباط برقرار می‌کند و این کلمات هستند که کانال فیض الهی هستند، لذا برای ما مهم است که بدانیم سؤال از کلمات که در این دعای شریف آمده است به چه معناست؟ در مراجعه‌ی به قرآن کریم، می‌بینیم که در جریان هبوط حضرت آدم(ع) مسئله‌ی «کلمات» مطرح است و آدم(ع) پس از خطیئه، کلماتی را از حق‌تعالی دریافت می‌کند و رجوع به حق‌تعالی پس از دریافت این کلمات است: «فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ» پس از این‌که حضرت آدم «کلماتی» را تلقی و دریافت کرد، آن‌وقت «فَتَابَ عَلَيْهِ» (۱) توبه‌ی الهی نصیب او گردید و رجوع به حق‌تعالی تحقق پیدا کرد. پس مسیر، مسیر عبور از کلمات است. این کلمات چیست که ره‌توشه‌ی برای سلوک را فراهم می‌آورد و زمینه‌ی برای دریافت فیض الهی را مهیا می‌سازد؟ موضوع فراتر از الفاظی ا‌ست که انسان به زبان بیاورد و این الفاظ بتواند چنین اثر شگرفی در وجود انسان داشته باشد، باید حقایقی وجود داشته باشد که آن الفاظ هم حکایت از آن حقایق بنماید https://fa.shafaqna.com/news/1998210/ جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com