🔴«تفسیر و تحلیل دعای ماه رمضان»؛ استاد سیدضیاء مرتضوی: به سبب برخی رفتارهای قابل نقد در حکومت یا در غیر حکومت، شاهد شکل‌گیری یک نوع قضاوت منفی درباره فقه و حاکمیت فقه هستیم/ بخش عمده‌ای از تنگناها برخاسته از ناآگاهی برخی متولیان است – بخش دهم ⬅️ آيت الله سیدضیاء مرتضوی در بخش دهم از سلسله نوشتارهایی که در اختیار شفقنا قرار دادند، در تفسیر و تحلیل «دعای ماه مبارک رمضان» بیان کردند: ما در سال‌های اخیر، گاه به سبب برخی رفتارهای قابل نقد در حکومت یا در غیر حکومت، شاهد شکل‌گیری یک نوع قضاوت منفی درباره فقه و حاکمیت فقه هستیم و به صورت خاص تحت عنوان آن چیزی که از آن به عنوان حاکمیت یا حکومت «فقهاء» نام برده می‌شود، همه مشکلات خواسته و ناخواسته، متاسفانه بر سر فقه ریخته می‌شود و گاه به صراحت گفته می‌شود که این وضع نامطلوب و این دشواری‌ها برخاسته از فقه موجود است؛ اما این قضاوت درست و عالمانه نیست؛ این قضاوت تا این مقدار که برخی رفتارها که به نام فقه صورت می‌گیرد یا به بهانه استناد به برخی دیدگاه‌های فقهی صورت می‌گیرد، درست است، ولی واقعیت این است که فقه ما این نیست و همانطور که در بخش‌های گذشته در تبیین چگونگی رفتار با غیر مسلمان ها بیان شد، دست‌کم این است که فقه و اجتهاد و منابع ما ظرفیت روشن و مشهودی دارد که ما برخی رفتارها را باز به نام فقه و بر اساس فقه و از خاستگاه همین فقه، اصلاح و جبران کنیم؛ پاره‌ای برداشت‌های ناصواب از فقه را نباید به کل فقه سرایت داد؛ چنان که نباید به همه فقهاء گسترش داد. متن کامل بخش دهم بدین شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصر و معین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین در ادامه شرح کلی رویکردی که در دعای شریف «اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ» وارد شده است، بحث را به اینجا رساندیم که در نگاهی کلی‌تر باید نوع نگاه خود را به غیر هم‌کیشان و به غیر مسلمانان در مواردی تعدیل و اصلاح کنیم؛ اثر این اصلاح و تعدیل فقط در یک دعا ظاهر نمی‌شود بلکه در زندگی انسانی و اسلامی و در زیست انسانی و مسالمت‌آمیز ما با سایر انسان‌ها و ملت‌ها، هم در داخل جامعه خود و هم در مناسبات ما با سایر کشورها، ملت‌ها و جوامع انسانی در مناطق مختلف ظاهر می‌شود. در اینجا مناسب است که ما پیش از حتی مباحث فقهی که بنده بخشی از مباحث خود را به آن اختصاص داد و در ادامه نیز باز به آن برخواهیم گشت، سراغ برخی معارف خود برویم؛ از جمله این بحث طولانی و تاریخی که در میان برخی اصحاب ائمه(ع) با حضرات معصومین(ع) وجود داشته است که نمونه روشن آن که به نظرم بیش از همه، از زبان او و به سبب گفت و گوهای او در منابع حدیثی ما آمده است، جناب زراره هست و نمونه‌ای از آن را در جلسه گذشته بازگو کردم؛ بر اساس همان روایتی که گاه از آن به روایت «مطمار»، روایت شاقول و خط‌کش جناب زراره برای مرزبندی میان خودش و دیگران یاد می‌کنیم. در بخش پیش اشاره کردم که چقدر این نوع نگاه‌ها می‌تواند در زندگی اجتماعی، در حیات علمی، در روش اجتهادی و در مواضع حتی سیاسی ما موثر باشد؛ مخصوصاً ما طلبه‌ها بسیار نیازمند بازشناسی و بازنگری این دست مسائل هستیم که چه بسا به نتایج جدیدی برسیم؛ که در این باره یکی از تجربه‌های شخصی خود را در جلسه قبل بازگو کردم https://fa.shafaqna.com/news/2002678/ جزئیات 👆👆👆 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا 🆔 @shafaqna_com