🔴"مسلمانی یعنی صداقت و شفافیت" / ۲
✍ رضوی راد از هامبورگ
بنابراین،
النجاة فی‌الصدق
کلید رستگاری و توفیق در صدق است.
بار کج کی و کجا به سر منزل رسیده؟
بار کج یعنی، دروغ یعنی افراط، یعنی تفریط، یعنی تحریف، یعنی غلو، یعنی خرافه، یعنی حرف برای حرف، یعنی پشت ویترینی از اخلاقیات، دینیّات و مقدسات قایم شدن و بداخلاقی و بد دینی کردن، یعنی دنیا و مافیها را بی‌ارزش معرفی کردن و تمام ارزش‌های ایمانی و انسانی را برای هرچه بیشتر بدست آوردنش قربانی کردن،
و بالآخره یعنی،
دوگانگی بین باور و عمل.
اندیشه ها و باورهایی که از مدرسه محمدی، علوی و فاطمی به ما رسیده همه‌اش زیباست، همه‌اش منطقی است، همه‌اش قابل فهم و دلچسب است اگر،
به شیوه‌ها، سبک‌ها و بد‌دینی‌ها و بد اخلاقی‌هایی که دل و روده هر انسان منصف و عاقلی را بالا می آورد، آلوده نشود.
⬅️کافی است انسان صادقی باشیم،
آدم های صادق،اشتباهاتشان را قبول می‌کنند،
مسئولیت تصمیم سازی‌های نادرستشان را می‌پذیرند،
خطاها و خسارتهایشان را نه تنها گردن می گیرند، بلکه جبران می‌کنند،
اصرار بر خطا نمی‌کنند،
اشتباهات خود را توجیه یا سانسور نمی‌کنند،
در مقام پذیرش حرف منطقی، عقلانی و درست، این پا اون پا نمی کنند، و زمان را از دست نمی‌دهند،
کلام حق را ولو از دهان غیر خودی و دشمن می‌پذیرند،
راه و راهکار نادرست و غیر قابل دفاع عقلانی را حتی از صمیمی‌ترین دوستان، نزدیکان و خودی ها بر نمی‌تابند،
بهشت موعود خود را، در جهنم سازی دنیای دیگران جستجو نمی‌کنند،
آنچه برای خود نمی‌پسندند ، برای دیگران آرزو نمی‌کنند،
بارشد و قد کشیدن دیگران، آسمان و زمین را آوارِ بر سرشان نمی‌پندارند،
با شکست و ناتوفیقی‌های دیگران قند تو دلشان آب نمی شود،
رشد و عزت خود را در بالا رفتن از نردبانِ ستایشگری، تملق و چاپلوسی جستجو نمی‌کنند،
تمامِ دنیا را به آنی دنائت نمی‌خرند،
نانِ خود را به نرخ روز بدست نمی‌آورند و هر آنی به رنگی در نمی‌آیند،
به خودشان دروغ نمی گویند، که به حق اُم الاکاذیب است،
کوتولگی‌های خود را با تخریب دیگران جبران نمی کنند،
آغازِ خود را در پایانِ دیگران نمی‌بیند،
فرقِ بین دوست و دشمن را می‌دانند،
تمامِ حیثیت و اعتبار دوست و رفیق را، به یک نقل قول و سعایت نمی‌فروشد،
راحتِ خود را در ناراحتی دیگران دنبال نمی‌کند،
سفره خود و خانواده را با انواع محرومیت‌های دیگران تزئین نمی‌کنند،
فرق دینداری با دین‌فروشی را می دانند،
هرگز با شخصیت نداشته‌اش زندگی نمی‌کند،
هرگز لحظه‌های شیرین زندگی خود را پیش پای گذشته از دست رفته و آینده بدست نیامده قربانی نمی کند،
هرگز تاوانِ نادانی‌ها و ناتوانی‌های خود را از دیگران مطالبه نمی‌کند،
هرگز حرفی را که نمی‌خواهد بدان عمل کنند را به دیگران توصیه نمی کنند،
هرگز وعده‌ها و پیمانهایشان را فراموش نمی‌کنند،
فرق بین صراحت و بی ادبی را می‌دانند،
ما را همان گونه که هستیم می‌پذیرند، و از ما بیش از حدّمان انتظاری ندارند،
و در نهایت،
با شفافیت و صداقتِ در دوستی و همراهی، اعتماد سازی کرده، و به ما اعتماد می‌کنند.
⬅️شاید شما نیز با بنده هم عقیده باشید که، همه خوبیها، زیبایی ها، لذت‌ها و دلخوشی‌های زندگی یک طرف، و برخورداری از رفاقت‌ها، مصاحبت‌ها، توفیقِ همراهی، معاشرت و همدمی با انسانهای شفاف و صادق یکطرف.
همراهانی که به عنوان پدر و مادر، خواهر و برادر، فرزند و قوم و خویش، دوست و همدم، عالم و اهل فضلِ فداکار و باگذشت، سالک عارف، عاشق، دلسوز و بالآخره انسانهای باشعوری که اگر کنار ما نباشند،
لحظه‌های ما ساخته نمی شوند،
خوشا بحالمان نمیشه،
و در حسرت تجربه لحظه‌های دلچسب، معنوی و اخلاقی، پژمرده و پیر می شویم.
آدم هایی که ما را به یاد خودمان می‌اندازند،
آدم‌هایی که ما را دوباره به چرخه زندگی بازمی‌گردانند،
آدم‌هایی که قبل از آنکه از دست برویم، دست ما را می‌گیرند،
آدم‌هایی که دست ما را تو دستِ رب العالمین می‌گذارند،
آدم‌هایی که آئینه تمام نمای ما می‌شوند،
آدم‌هایی که از دست رفته‌های ما را به ما بر می‌گردانند،
آدم‌هایی که به موقع نهیبمان می‌زنند، و به ما راه و تکنیک عملی درست بودن و شدن را هدیه می‌کنند،
آدم‌هایی که مصلحت و سرفرازی ما را کمتر از خود ما آرزو نمی‌کنند و به تعبیر زیبای قرآنی، اولی بالمومنین من انفسهم هستند،
⬅️خوشا به حال کسانی که همراهان شفیق و مشفقی از این دست را در کنار خود دارند.
نبود انسان هایی از این عیار و تبار، ارمغانی جز" احساس تنهایی"
"بیراهه گرایی"
"و از دست دادن امید" را در پی نخواهد داشت.
تمام انسان ها در ماراتون پرفراز و نشیب زندگی، خطر کردن‌ها و فراز و فرودهای زیادی در پیش رو خواهند داشت، و تنها کسانی بر پیشانی توفیق بوسه خواهند زد که از همراهی‌های مشفقانه، حکیمانه و نجاتبخش برخوردارند،