شفقنا
🔴ابراهیم (ع)، و ملت «ابراهیم» ام آرزوست! / یادداشت استاد هادی سروش ⬅️حجت الاسلام والمسلمین هادی سرو
🔴ابراهیم (ع)، و ملت «ابراهیم» ام آرزوست! / یادداشت استاد هادی سروش
میزان ابراهیمی بودن شرق و غرب عالَم
پاسخ این سوال در این است پنج عنصر حیاتی حضرت ابراهیم را بررسی کنیم تا میزان انطباق ما مشخص شود.
۱ ) ابراهیم مسیر زندگی اش آگاهانه بود
او مسیر آگاهانه داشت ، نه دنباله رو بزرگترهای قبیله یا بزرگترهای جامعه ، و لذا با هر تقلید کورکورانه سرناسازگاری داشت؛ در حالیکه با صراحت او را تهدید کردند : « اى ابراهیم آیا تو از معبودهاى من روى گردانى؟ اگر دست برندارى، سنگسارت مى کنم – قال اراغب انت عن الهتى یا ابراهیم لئن لم تنته لارجمنّک و اهجرنی ملیّاً» (مریم/۴۶)
٢ ) ابراهیم نگاهی واقع بینانه داشت
ابراهیم بر اساس نگاه واقع بینانه ، هر آنچه زودگذر و زوال پذیرد بود ، دل نمی داد. درباره خورشیدپرستی به صراحت گفت : « پس چون شب بر او پرده افكند، ستاره‌اى ديد؛ گفت: اين پروردگار من است. و آنگاه چون غروب كرد، گفت: غروب‌كنندگان را دوست ندارم – فَلَمَّا جَنَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ رَأَىٰ كَوْكَبًا ۖ قَالَ هَٰذَا رَبِّي ۖ فَلَمَّا أَفَلَ قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ». (انعام/۷۶)
۳ ) بی اعتنا به رنج همگانی و ظلم ظالمان
ابراهیم خلیل (ع) به رنج جامعه خود از ظلم و فقر و نا اگاهی توجه داشت و خود را در برابر جامعه و مردمانش مسئول می دانست ، و می دانست در جامعه فاسد؛ انسانها زجر می کشند و ذره ذره خاموش می شوند. به همین منظور به خودکامگان زمانه خود می تازد و بت دروغین آنان را می شکند حضرت ابراهیم(ع) پس از آن که ایمان به توحید را امرى روشن و فطرى قلمداد نمود، به یک مهم همگان را متوجه ساخت و آن اینکه مبادا “ظلم” کنید و فرمود: « آن ها که ایمان آوردند و ایمان خود را با شرک و ستم نیالودند، ایمنى تنها از آنِ آن هاست، و آن ها هدایت یافتگانند. – الّذین آمنوا و لم یلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن وهم مهتدون». (انعام/۸۲)
۴ ) ابراهیم نمونه و الگوی مهروزی و محبت به همه انسانها
ابراهیم (ع) خلیل بود و خلیل از ماده “خُلت” و بمعنای محبت و عشق است. او همه انسانها را حتی اگر خطا کار و گمراه بودند همچون جان خویش دوست میدارد و به رایگان به انسانها عشق می ورزد . حضرت ابراهیم(ع) با بزرگوارى، در مقابل سخنان درشت و سرد عمویش ‘آزر’ ، به او سلام کرد. قرآن کریم سخن او را چنین بیان مى فرماید: «سلام بر تو. من به زودى از پروردگارم برایت تقاضاى عفو مى کنم; چرا که همواره نسبت به من مهربان بوده است. – قال سلامٌ علیک ساستغفر لک ربّى انّه کان بی حفیّاً» .(مریم/۴۷) قوم لوط گرچه مستوجب عذاب و قهر الهی شناخته می شوند ولی ابراهیم به مجادله با فرشتگان عذاب می پردازد تا شاید خداوند از تنبیه قوم لوط بگذرد و به آنها فرصت زندگی و برخاستن دیگر ببخشد. به صراحت قرآن ؛ ابراهیم ، قلبی مملو از عشق و دلسوزی که خداوند او را حلیم و اهل مدارا خطاب می کند.(سوره هود/۴۷)
https://fa.shafaqna.com/news/2057878/
🆔 @shafaqna_com