⚫️🔴 حسین (ع) شهید انسانیت ✍ ابوالفضل فاتح ⬅️ حسين (ع) در نهضت شریف خود، در حال گشودن «جبهه انسانيت» در برابر «جبهه جباريت» بود. حسین (ع) برای مرزبندی ابدی بین دو گفتمان از انسان و اسلام برخاسته بود؛ انسان مختار و انسان اسیر، انسان آگاه و انسان گمراه، همچنین اسلام مبتنی بر کرامت و شرافت انسانی و اسلام بی اعتنا به جوهره و شان انسانی. و به ظن قوی این همان چیزی بود که حسین (ع) و یاران با وفایش را به شهادت رساند، یعنی انسانیت و حریت ایشان، چنان که علی (ع) را عدالتش به شهادت رساند. این گونه بود که حسین (ع)، رستاخیز انسانیت را برپا، و پرچم نماینده دائمی اسلام حقیقی را برافراشت و در هر زمین و زمانه، آنکه کرامت و جوهر انسانی‌اش قوی‌تر است با حسین (ع) و نهضت او همراهی و همذات‌پنداری بیشتری خواهد داشت. ⬅️ حسين (ع) مي‌داند، اسلام انساني محمد (ص) بود که شيفتگي جان‌ها را به «توحيد» برانگيخت. او واقف است که جوهر انساني پیامبر (ص) بود كه مكتب رهايي‌بخش بردگان و بندگان از قيد قدرتمندان جاهلي گردید. و در مقابل، او به چشم خود شاهد بود، که نخستين انحرافات پس از پیامبر (ص) چه بسا با غلبه قبيله بر اصول انساني و اخلاقي و اسلامي ديگر شكل گرفت. ⬅️ پارادایم عزت و ذلت؛ گویی پرتکرارترین فرازی که در بیانات آن روزهای امام (ع) پژواک یافته دو گانه "امر به  عزت" و "نهی از ذلت" است. در وصيت مشهور به محمد حنفيه چه بسا مي‌توانيم این گونه بفهمیم كه «اراده دارم تا امر به عزت و نهي از ذلت كنم». براستی چه معروفي والاتر از «عزت» و چه منكري مهلك‌تر از «ذلت» براي  یک انسان، يك جامعه و یا يك مكتب؟ ⬅️ پاسخی به دوگانه ی حکومت یا شهادت؛   به نظر می رسد، مسئله اصلی حسین (ع)، صرفا با مسئله حکومت یا تکلیف برای قیام و شهادت توضیح کاملی داده نخواهد شد.  بی تردید حکومت نیازمند ابزار است، و تکلیف وسعت می خواهد. لذا وقتی که امکان حکومت و یا وسعت تکلیف فراهم نباشد، آدمی معذور است. اما این «حریت» و انسان بودن است که مرز ندارد و به هیچ  امکان و وسعتی محدود نمی شود و در هیچ شرایطی اسقاط نمی گردد، و آدمی حق عبور از آن را ندارد. ⬅️ اگر امام (ع)  در دوگانه «عزت» و « ذلت» و لكه‌دار شدن «شرافت» يعني تنگناي پذيرش بيعت اجباري با يزيد كه عبور از مرزهاي كرامت و انسانيت، و مشروعيت بخشي به حاكميتي غير انساني و جبار و پذيرش بدعتي ابدي در آيين محمد(ص) قرار نمي‌گرفت، چه بسا با منتفي شدن زمينه‌هاي امر به معروف و نهي از منكر، راه ديگري را براي زمينه‌سازي اصلاح امت و حكومت بر مي‌گزيدند. ⬅️ آموزه ی شگفت و ابدی شب عاشورا؛ حسین (ع) در آموزه ای ابدی و شگفت، تا دیرگاه شب عاشورا، همراهانش را از سرنوشتشان آگاه و در انتخاب مسیر آزاد می گذارد و همزمان تا  آخرین لحظات حیات نورانی اش، جبهه ی جهل و جبر و کفر را به اصلاح فرا می خواند. این به دلیل حرمتی است که برای فطرت کریم و انتخابگر انسان قائل است که باید بداند چرا؟ و به کجا؟ می رود. و این آگاهی بخشی و شفافیت، سیره ی حسین (ع) از همان آغاز است   ⬅️ معجزه ی حسين (ع)؛ يزيد، حسين (ع) را در محاصره لشكر بي‌شمار و صحراي دور افتاده كربلا، تمام شده مي‌ديد. چند تن همچون كبوتران بي‌پناه در روز يا نيم روزي غريبانه و در نهايت شقاوت سر بريده شدند و امپراتوري دروغ يزيد آنان را خارجي و فتنه‌گر ناميد و انگيزه‌ها و هدف و استواري و حق‌طلبي و شجاعت و رزم بي‌نظير و در يك كلمه نهضت الهي‌شان را تحريف و انكار كرد. آن اشقياي سياه‌بخت، حتي نيازي به دفن پيكر مطهر شهيدان نديدند و بر پيكر آل‌الله اسب تاختند و حرمت حرم را شكستند. اما سنت خداوند و حرمت «انسان» چه مي‌شود؟ ⬅️ همان قطره نخست خون مقدس «حسين، عزيز فاطمه (س)» كه بر زمين نشست، آتشي از ندامت و بيداري برخاست.  تلاقي اسطورگان عزت و فرومایگان ذلت، توفانی بر پا نمود. تاريخ انتقام خود را از تبهكاران گرفت و مي‌گيرد. معجزه حسين (ع) همان بس كه «از شهادت حسين(ع) حرارت و گرمايي در دل‌هاي مومنان شعله کشید كه هرگز سرد و خاموش نخواهد شد.» آن بيابان تفتيده گمنام و آن تن‌هاي قطعه قطعه، امروز قبله مسلمانان حقيقت‌جو و انسان‌هاي آزاده جهان شده‌اند و هر روز زمزمه نام و راه حسين (ع) خطاب به عالميان بلندتر و فراگيرتر مي‌شود كه «هيهات مِنّا الذِّلّة» و «ان لم يكن لكم دينٌ و كنتُم لاتخافون المعاد فكونوا احراراً فِي دُنياكم» متن کامل 👇👇👇 https://fa.shafaqna.com/news/2076104/