🔴از رسانه ها/ فقدان سیاست‌‌های جدید ⬅️ هم میهن نوشت: یک سال پیش بود که تمامی آرزوهای تندروها برای خالص‌سازی بیشتر قدرت بر باد رفت و حتی با مشارکت حداقلی مردم نیز نتوانستند این خواب خود را تعبیر کنند. حتی هنگامی که فقط بخشی از مردم به میدان آمدند، توانستند تا این خطر بزرگ را از ایران دور کنند. کافی بود شرایطی فراهم شود که مردم مثل ۱۳۹۶ می‌آمدند. در این صورت، قدرتی که از خود و در برابر دشمن و بیگانه نشان می‌دادند، مضاعف می‌شد. اگر آن انتخابات مطابق میل تندروهای مخالف ایران رقم خورده بود، شاید امروز به سختی می‌توانستیم از یکپارچگی ملی سخن بگوییم. چون بخش اعظم مردم در وضعیت بیگانگی با دولت قرار می‌گرفتند و تبعات سنگینی را بر جامعه وارد می‌شد. آقای پزشکیان انتخاب شد؛ ولی آیا توانست که ایران را از مسیر پرتلاطم و خطیر کنونی نجات دهد؟ آنچه که در عمل می‌بینیم، پاسخ منفی است. مجموعه ناترازی‌های گوناگون کشور جز در دو مورد در سایر زمینه‌ها اگر کمتر نشده، بیشتر هم شده است. آن دو موردی هم که تا حدی تعدیل شده، در حوزه‌های سیاست داخلی و اجتماعی است؛ حد تعدیل هم بسیار کمتر از انتظارات جامعه است. تردیدی نیست که این ناترازی‌ها ریشه اصلی تجاوز نظامی به کشور بود و همچنان هم هست. آقای پزشکیان به‌درستی شعار وفاق را انتخاب کرد. ولی این شعار با دو مشکل مهم مواجه بود https://fa.shafaqna.com/news/2077053/ 🌍 | خبرگزاری بین المللی شفقنا @shafaqna_com