🔴جولانی دیگر چرا؟ دمشق چرا؟ دعوتی به تأمل دوباره بعد از انتشار تصاویر حمله به میدان تجربش و کشته‌شدن مردم عادی نوشتم: «برای اثبات تجاوز به خاک کشور و جنگ علیه مردم و درک پروپاگاندای تکراری و دروغِ «ما با مردم ایران کاری نداریمِ» نتانیاهو، نیاز به دیدن ویدیوی جنایت جنگیِ ‌میدان تجریش⁩ نبود. کسی که پس از غزه نمی‌خواهد این واقعیت‌های بدیهی را ببینید، سخت است که با این ویدیو متنبه شود.» قصد من به‌هیچ‌وجه بیدارکردن کسی نیست. چنان متکبر نیستم که خودم را بیدارِ بینا و ناموافقان را کورِ غافل بدانم. صرفاً دعوت به تماشای بهتر جهان می‌کنم و خواهش به تأمل. جهان‌شناسی و نگاه ما باید مدام منطبق بر واقعیت‌ها شود و نه واقعیت‌ها، قربانی و خِرکِش پیشفرض‌ها و هیجان‌های قبلی. امروز به کارنامهٔ خون‌بار و جنگ‌زیِ نتانیاهو، حمله به سوریهٔ بی‌خطرشدهٔ جولانی هم اضافه شد. او در بین فرمان جنگ‌های پی‌درپی نفس نمی‌کشد و عرق نظامیانش خشک نمی‌شود. پیش‌ترش در روز فتح‌الفتوح، پایگاه‌ها و ادوات نظامیِ سوریه را به‌عنوان شاباش، به‌طور کامل نابود و اخته کرده بود. و امروز آن سیاههٔ اختگی را تکمیل کرد؛ کاری که شاید پیامی به ترکیه هم بود. پرسشم از آن دست هموطنانی که چشم تیزبین و نقادشان در جهان‌شناسی را به لج‌های کهنهٔ از جمهوری اسلامی و خشم‌های درونی و بومی فرونکاسته‌اند، این است که: جولانی که با ترامپ دست داد و به بربورک تعظیم کرد، جولانی که ریش آنکارد کرد و کراوات زد، جولانی که یک کلام از گذشتهٔ ضداسرائیلی‌اش را در خفا هم تکرار نکرد، روزشمار در وسط دمشق نصب نکرد و پایان نمازها «مرگ بر اسرائیل» نگفت. جولانی که بنابر برخی اخبار حتی همین چند روز پیش با نمایندهٔ اسرائیل پنهانی در امارات دیدار داشت و در آستانهٔ پیوستن به پیمان ابراهیم بود. جولانی که تأسیسات هسته‌ای و حتی این روزها گاز برای دمشق نداشت، جولانی چرا؟ دمشق چرا؟ سوریه چرا؟ آزاد از خشم فکر کنیم. القصه و با اجازهٔ خوانندگان به مثال‌های یادداشت «تجاوز اسرائیل و مغالطهٔ انگولک» خود در دو سه هفتهٔ پیش یک مثال دیگر اضافه خواهم کرد! با این فرمانِ کارفرمای «کارهای کثیف» در خاورمیانه، آن یادداشت مدام از حیث مثال می‌تواند پُربار شود. برای آنانی که می‌اندیشند! #یادداشت Hamesh1