🔴 انسانیت زبان مشترک جهان معاصر / اربعین انسانیت؛ اپیزود دوم عاشورا، زیست راهبردی و جهانی سازی تشیع
✍ ابوالفضل فاتح
⬅️ اربعین را در حصار تنگ ایرانی بودن و عراقی بودن قرار ندهیم؛
اگر نسبت به جنبه های مناسکی اربعین دچار تاملیم، بدانیم که در حال حاضر اربعین جوششی اجتماعی و بین المللی است و نباید آن را در حصار تنگ ایرانی بودن، یا عراقی بودن یا بدتر از این، حزبی و جناحی بودن، تحلیل و تفسیر نمود. باید مراقبت شود که اربعین را در معرض نگاه تقلیل‌گرایانه یا جناحی و تفننی یا انتقادهای مخرب حزبی و سیاسی قرار ندهیم. این هم بدگمانی به خیل عظیم مردمانی است که با این مناسبت پیوند دارند و هم محروم ساختن خود و یا خدایی ناکرده ایستادن بی حاصل و پرهزینه در برابر جریانی فراتر از بسیاری دیگر از جوشش های اجتماعی منطقه است. اربعین گویی اپیزود دوم و مکمل عاشوراست.
⬅️ اربعین؛ روح انسانی عاشورا و جهانی سازی تشیع؛
اربعین شاید از کامل‌ترین جلوه های هم‌افزایی معنوی و انسانی باشد.مگر نه این است که در ضیافتی آسمانی عالی‌ترین چشمه های کرامت اخلاقی از هر گوشه‌ی این سرزمین رنج دیده ی عراق می جوشد و زمزمه می‌شود؟ علاوه، قدرت شبکه‌ای و چندبُعدی «ابررخداد» اربعین در مغناطیس شکوهمند خود، دیده ها و دل ها را محو جذبه ی خود ساخته و خیزشی پر دامنه ایجاد می کند
⬅️ آن جمعیت بیشتری که امکان حضور در سرزمین مقدس را ندارند، می‌توانند در هر نقطه‌ای از جهان، روح اربعین که احیاء کرامت انسانی است، را بازآفرینی کنند. با کنشگری های فعال و اندیشیده ی عملی و میدانی، یا از طریق رسانه‌های گروهی و اجتماعی و با تقدیم هر آنچه خیر و همدلی و همدردی و در یک کلمه نیکوکاری با همنوعان است، می توان اربعین را به زمزمه ای انسانی در فراسوی مرزهای شیعی تبدیل کرد
⬅️ رفتار دینی در عصر رسانه: تیغ دو دَم رسانه؛
در این حال مراقب باشیم که تکنولوژی رسانه، تیغی دو دَم است که دقت در مضامین را یادآور می شود و مسئولیت چگونگی هر رفتار و حضور را، مضاعف می سازد. در بستر رسانه های مدرن می توان از ارتعاشی به ظاهر کوچک موجی عظیم پدید آورد. همچنان که عظمت عاشورا و سخاوت اسطوره ای اربعین ظرفیت جهانی شدن دارد، یک رفتار یا بیان حساب نشده می تواند میلیونها بار تکرار یا سالها دیده شود و خسارتی عظیم بر جای بگذارد.
⬅️ تفاوت محیط داخلی شیعه با ملاء عام جهانی؛
ای کاش در هر جای جهان، بین فضای درون مذهبی در خانه و حسینیه، با فضای عمومی و بین المللی تمایز قائل شویم. چه بسا شیوه‌ای از عزاداری یا دینداری که در محیط داخلی شیعی پذیرفته است، برای ملأ عام و پیام جهانی مناسب نباشد. این دقت و سنجیدگی، تنها بخشی از مسئولیت بزرگی است که در قالب زیست راهبردی و بازتعریف تمدنی تشیع معنا پیدا می‌کند
⬅️ چنان‌که در طول قرون، آیین‌های عزاداری را با سنت‌های بومی هر سرزمین آمیخته‌اند. اینک که جمعیت شیعیان در دیگر سرزمین‌های اسلامی و غیر اسلامی رو به رشد است، نیز انتظار می‌رود این آیین‌ها با شمایل و ساختاری برگزار شوند که نه تنها با مفاهیم معنوی تشیع هماهنگ باشند، بلکه ابعاد جهان‌شمول آن را تقویت کنند، و به تناسب ظرف هر منطقه، قابل ادراک باشند
⬅️ انسانیت؛ زبان مشترک جهان معاصر؛
در دوران پیوستگی‌های فناورانه و شکاف‌های اجتماعی فزاینده، و بحران های عمیق هویتی، انسانیت می‌تواند به زبان مشترک جهان معاصر بدل شود و تشیع در چنین زمینه ای، الگویی تمدنی است که با نمادهای خود نظیر عاشورا و اربعین، از دل تراژدی و رنج، افقِ رهایی می‌گشاید. در این مکتب، نه شمار و ساز و برگ، که «حقیقت»، «انسانیت»، و «ذلت ناپذیری» قوی ترین و بنیادی ترین ارزش هاست
⬅️ خوشبختانه، امروزه، مهاجرت گسترده‌ی شیعیان و گسترش آیین‌ها در بستر فرهنگ های متنوع، فرصتی تمدنی پدید آورده است و تشیع در صورت در نظر گرفتن این ملاحظات، می‌تواند چهره‌ی نافذ خود را در چهارراه جهانی ارائه دهد
⬅️ بازتعریف تشیع به‌عنوان الگوی تمدنی برای آینده؛
حتی اگر مخاطب جهانی ما، پیوندی تاریخی یا مذهبی با عاشورا نداشته باشد، آنچه در اربعین متجلی می‌شود، حقیقتی مشترک و فرا زمانی است. این مهم، به ویژه در دوران افول بسیاری از مکاتب و ایدئولوژی ها، می تواند مقدمه‌ای بر جهانی‌سازی اخلاق و هویت تشیع در سپهر انسانی باشد. این صرفاً یک تحلیل نیست، بلکه در بطن خود پیشنهادی برای زیست راهبردی و نقش‌آفرینی جهانی تشیع با زبان انسانیت در روزگار ماست
⬅️ البته، تحقق این افق، مستلزم بازخوانی پیوسته ی مفاهیم، آیین‌ها و روایت‌هاست و نه محصور شدن در قالب های انعطاف ناپذیر. مفاهیم و مراسم مذهبی، اگر صرفاً بازنمایی اندوه تاریخی بمانند و تبدیل به پیام های نافذ و الهام بخش نشوند، در چرخش وجدان عمومی جهان نقش چندانی ایفا نخواهند کرد و شیعه در شیعه باقی خواهد ماند...
👇👇👇
https://fa.shafaqna.com/news/2098154/