#هند 🇮🇳
پاسخ به این سؤال در فلسفه سیاسی یک کشور نهفته است. از زمانی که حزب ملیگرای هندو بھارتیہ جنتا پارٹی (BJP) قدرت را در دست گرفته است این فلسفه مذهبی - سیاسی هندوتوا بوده است که به هرگونه سرمایهگذاری، چه ملی و چه بینالمللی، دولت هند جهت میدهد.
دولت هند به رهبری مودی خود را بهعنوان یک «دموکراسی معنوی» معرفی و خود را بهعنوان قهرمان کشورهای جنوب شناسایی میکند. درحالیکه هند خود را به ریشههای معنوی باستانی متصل میکند؛ اما هدف آن پرورش تغییرات در نظم جهانی بر اساس اومانیسم و دموکراسی است. اما رأی منفی این کشور به قطعنامه آتشبس در غزه همه را شوکه کرده است.
از نظر عملگرایانه، اگر هند از یک سیاست خارجی متعادل پیروی نکند، خود را بهعنوان یک ذینفع مسئول معتبر در سیستم بینالمللی مطرح نخواهد کرد. اگر این کشور قصد داشته باشد شهرت خود را بهعنوان کشوری با ارزشهای انسانی و دموکراتیک بالا ایجاد کند، این تعادل اهمیت ویژهای پیدا میکند.
بااینحال، تاختوتاز هندوهای دهلینو در عرصه بینالمللی، علامت سؤال بزرگی را در اصول سیاست خارجی این کشور - هم در قلمروهای آرمانی و هم در قلمروهای عملگرایانه - ایجاد کرده و به نظر نمیرسد هند در زمینه به کرسی نشاندن حرف خود در عرصه بینالمللی توفیقی داشته باشد.
در همان اجلاس G۲۰ که IMEC تصویب شد، مسئله اوکراین کنار گذاشته شده و اختلافات هند و کانادا بر سر جنبش جداییطلب سیک (خالستان) گستردهتر شد که بعدها به یک دعوای دیپلماتیک دوجانبه بیسابقه تبدیل شد. علاوه بر این، هند از ریاستجمهوری جی ۲۰ برای طرح عادیسازی در منطقه مورد مناقشه کشمیر استفاده کرد. طرحی که حق اساسی کشمیریها در تعیین سرنوشتشان را انکار میکند و به همین دلیل است که هند تحت رهبری یک حزب ضد مسلمانان، از درخواست آتشبس در غزه حمایت نکرد.
جو ضد مسلمانی که بھارتیہ جنتا پارٹی تحت رهبری نارندارا مودی در هند ایجاد میکند و آن را در خارج از کشور تبلیغ میکند، بزرگترین مانع برای تحقق موفقیتآمیز IMEC است. مؤسسه تحقیقاتی مستقل دیدهبان هندو همچنین به افزایش نگرانکننده خشونتها و جنایات ضد مسلمانان در هند تحت نظارت بی جی پی اشاره کرده است.
در کوتاهمدت، حملات به رهبری هندوتوا ممکن است در خدمت دستور کار سیاسی بھارتیہ جنتا پارٹی باشد، اما در بلندمدت، نمیتواند صلح و ثبات حیاتی برای موفقیت طرحهای اقتصادی - بدون درنظرگرفتن IMEC - را تضمین کند.
@Sub_ContinentStudies