أَلا بِذِكرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ القُلُوبُ(رعد۲۸)
و تنها یاد خدا آرامبخش دلهاست.
آرامش که باشد، همه چیز هست. حتی اگر در غم‌خیز‌ترین نقطه‌ی جهان باشی.
آرامش یعنی من کافی‌ام، تلاش‌های من کافی‌ست، آدم‌های جهان من کافی‌اند و جهان من کافی‌ست. آرامش یعنی چه خوب که حضور دارم و میشنوم و احساس میکنم و با چشم‌های خودم به جهان نگاه میکنم، به آبی آسمان و سبزیِ درخت و شلوغیِ خیابان و عبور و مرور آدم‌ها...
آرامش یعنی زندگی را سخت نگرفته‌ام و در دل اضطراب‌های گاه‌گاهم، هنوز خوبم و هنوز میخندم.
آرامش یعنی مرا میان همین دلخوشی‌های ساده رها کنید، من خودم خوشبختی را یا خواهم‌ساخت، یا پیدا خواهم کرد