: "این قطعه را برای سنگ مزار خود سروده ام" اینکه خاک سیه اش بالین است اختر چرخ ادب پروین است گر چه جز تلخی از ایام ندید هرچه خواهی سخنش شیرین است صاحب آنهمه گفتار ، امروز سائل فاتحه و یاسین است دوستان به که ز وی یاد کنند دل بی دوست ، دلی غمگین است خاک در دیده ، بسی جان فرساست سنگ بر سینه ، بسی سنگین است بیند این بستر و عبرت گیرد هرکه را چشم حقیقت بین است هر که باشی و ز هرجا برسی آخرین منزل هستی ، این است