💠 سرّ همراهی تحمید و تسبیح 🔹 راز همراهی تسبیح و تحمید در سورهٴ مباركهٴ «اسراء» گذشت، آن جا بیانی از سیدناالاستاد مرحوم علامه طباطبایی گذشت كه سرّ همراهی تسبیح با تحمید با باء مصاحبه ـ ﴿یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ﴾[1] اینجا هم با باء آمده ﴿وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ﴾[2] ـ برای آن است كه انسان ناقص است و محتاج، یك؛ به نقص و نیاز خود هم توجه دارد، دو؛ باید به جایی مراجعه كند كه نقص و نیاز او برطرف بشود، سه؛ آن جا اگر مثل خود او نیازمند و محتاج بود كه مشكل‌گشا نیست، چهار؛ باید به مبدئی تكیه كند كه آن مبدأ منزّه از حاجت و مبرّای از نقص باشد، پنج؛ آن خداست، شش؛ لذا تحمیدِ ما با تسبیح ما آمیخته است. 🔹 ما كسی را تسبیح می‌كنیم كه از او كمك می‌خواهیم. كسی كه می‌تواند مشكل ما را حل كند، باید مشكل نداشته باشد. كسی كه بی‌نیازی ما را تأمین می‌كند، باید بی‌نیاز باشد. ما چون خودمان نیازمندیم، تنزیه می‌كنیم كسی را كه مشكل ما را حل می‌كند؛ این می‌شود تسبیح، چون مشكل ما را حل می‌كند و نیاز ما را برطرف می‌كند، حق‌شناسی می‌كنیم و او را شكر می‌كنیم که می‌شود تحمید،[3] غالباً در این گونه از موارد تسبیح آمیخته با تحمید است، ﴿وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ﴾. [1] . سورهٴ زمر، آيهٴ 75؛ سورهٴ غافر، آيهٴ 7. [2] . سورهٴ طه، آيهٴ 130. [3] . ر.ك: الميزان، ج13، ص111. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه طه جلسه 26 تاریخ: 1389/03/08 🆔eitaa.com/EsraTvEitaa