💠 سلوک سالک الهی 🔹 وقتی می ‌گوییم سالكی سوی مكه می‌رود و عازم حرم الهی است، یعنی رونده‌ای هست، راهی هست و طی طریقی. آن راه یا دریایی است یا صحرایی و یا فضایی كه جدای از رونده است، و این سالك و رونده باید فاصلهٴ خود تا حرم را طی كند. اما در جریان سیر و سلوك این‌چنین نیست كه بیرون از [وجود] رونده چیزی به منزلهٴ راه دریایی یا صحرایی یا فضایی در كار باشد. در این جا راه با رونده یكی است و سالك در درون خود سیر می‌كند. او از جهل علمی به علم و از جهالت عملی به عقل عملی می‌رسد؛ از تكبر به تواضع، از حرص به قناعت و از كینه و حسادت به صفا و وفا و مهر می‌رسد. همهٴ اینها در فضای درون است؛ یعنی انسانِ سالك در درون خود سیر می ‌كند. آیات سورهٴ مباركهٴ مائده، عهده دار این حقیقت است كه ﴿یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا عَلَیكُمْ أَنْفُسَكُمْ﴾[1]؛ یعنی مواظب جانتان باشید؛ از سر جایتان تكان نخورید؛ چون جای شما همان جان شماست. اگر كسی جانش را رها كند؛ بیرون برود و مشغول ساخت‌وساز باشد، وقتی سر جایش برمی‌گردد، هنگام مرگ، می‌بیند كه دستش خالی است. انسان باید اینجا را آباد كند: ﴿عَلَیْکُمْ أَنْفُسَکُمْ﴾؛ یعنی تكان نخورید وگرنه گم می ‌شوید. اگر پدر مهربانی به كودك بازیگوش می‌گوید سر جایت بایست، یعنی اگر رفتی جای دیگر، گم می ‌شوی. طبق حدیث نورانی «أَنَا وَ عَلِی أَبَوَا هَذِهِ الْأُمَّةِ»[2] پیامبر و امامان پدران مهربان و حكیم و علیم ما هستند، و آنها به ما فرموده‌ اند سر جایتان باشید چون جای شما جان شماست. 🔹 خدای سبحان در سورهٴ مباركهٴ كهف، حال كسی را بیان می ‌كند كه راه را رها كند و سراغ دیگری برود: شما خانهٴ دیگری را رنگین می ‌كنی؛ شما را با زمین و باغ چه كار؟ هرچه روی زمین است با شما بیگانه است: ﴿إِنَّا جَعَلْنا ما عَلَی الْأَرْضِ زینَةً لَها﴾[3]؛ آنچه روی زمین است زینت برای خود زمین است نه برای شما. كسی كه زمین را آباد می‌ كند دیگری را زینت داده است و خانهٴ خودش را تعمیر نكرده است. بر فرض انسان كرات آسمانی را نیز مسخر و در آسمان زندگی كند، به دلیل آیهٴ ﴿وَ هُوَ الَّذی فِی السَّماءِ إِلهٌ وَ فِی الْأَرْضِ إِلهٌ﴾[4]، آنجا نیز چنین است. فرمود: ﴿إِنَّا زَینَّا السَّماءَ الدُّنْیا بِزینَةٍ الْكَواكِبِ﴾[5]؛ یعنی این شمس و قمر زینت اوست نه زینت شما. آنجا هم كه رفتید باید حواستان جمع باشد. این‌چنین نیست كه اگر كسی سوار سفینه شد و به كرات دیگر رفت و آنجا را آباد كرد، خودش را آباد كرده باشد. او بیگانه را آباد كرده است؛ زیرا روزی می ‌رسد كه بساط كرات دیگر نیز برچیده می‌ شود. بنابراین به ما نشانی دادند كه این صراط بیرون از جان ما نیست: اگر صراط در عقیده است در جان ماست؛ اگر اخلاق است در جان ماست؛ اگر احكام فقهی و حقوقی است در جان ماست؛ و دین نیز بیش از این چهار بخش نیست. [1]. سورهٴ مائده، آیهٴٴ 105. [2] . بحار الأنوار، ج23، ص259. [3] . سورهٴ كهف، آیهٴٴ 7. [4] . سورهٴ زخرف، آیهٴٴ 84. [5] . سورهٴ صافات، آیهٴ6. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه ابراهیم جلسه 2 🆔eitaa.com/EsraTvEitaa