💠 حقيقت توبه 🔹 چون واقعاً معصيت آلودگي روح است، توبه بايد كه در انسان تحوّلي ايجاد بكند. يك بيان لطيفي را مرحوم شيخ بهايي (رضوان الله عليه) در كتاب شريف شرح اربعين حديث دارند، خلاصه آن بيان اين است اين نيّتي كه معمولاً در نمازها هست که كسي در نماز ظهر در قلبش مي ‌گذراند که چهار ركعت نماز ظهر به جا مي‌ آورم «قربة الي الله»، اينكه نيّت نيست! نيّت آن انبعاث و پَرِش روح است، ديديد مرغي وقتي از درختي پرواز مي ‌كند، بالأخره از آن درخت واقعاً فاصله گرفته، نيّت آن انبعاث است، آن پَرِش روح است[1] اين حالت را مي‌ گويند نيّت. اگر كسي اين مفاهيم ذهني را در ذهن بگذراند، اين نيّت است به حمل اوّلي و غفلت است به حمل شايع، توبه هم همين طور است! كسي ممكن است معناي توبه را در ذهن ترسيم بكند ولي آن جهش پيدا نشود، اين را نمي ‌گويند توبه، اين واقعاً بايد تحوّل بشود؛ لذا نوعاً آياتي كه درباره توبه هست دارد ﴿تَابَا وَأَصْلَحَا﴾[2] يا ﴿تَابُوا وَأَصْلَحُوا﴾[3] و امثال ذلك اين در حقيقت توبه است. [1] . الاربعون حدیثاً (شیخ بهایی)، ص 453 . [2] . سوره نساء ، آیه 16 [3] . سوره بقره ، آیه 160 #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه نساء جلسه 68 🆔eitaa.com/EsraTvEitaa