💠 چشم باطن 🔹 امام رضا (سلام الله عليه) براي ترويج مسئله تبليغ دو بيان نوراني دارد: يکي وظيفه رهبران فکري را مشخص مي ‌کند؛ گويندگان، نويسندگان، ناشران و قلم‌ زنان همه را بيان مي‌ کنند، فرمود: «رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً أَحْيَا أَمْرَنَا ... فَإِنَ‏ النَّاسَ‏ لَوْ عَلِمُوا مَحَاسِنَ كَلَامِنَا لَاتَّبَعُونَا». يک حديث نوراني هم که وظيفه ما را مشخص مي ‌کند، فرمود اگر در محفل و مجلسي احاديث ما، کلمات و راهنمايي ‌هاي ما هست اگر کسي آنجا برود روزي که دل ‌ها مي ‌ميرد آن دل نمي ‌ميرد، «مَنْ جَلَسَ مَجْلِساً يُحْيَا فِيهِ أَمْرُنَا لَمْ يَمُتْ قَلْبُهُ يَوْمَ تَمُوتُ‏ الْقُلُوبُ‏»؛[1] فرمود اگر کسی در مجلس وعظ برود، آنجا که سخنان خدا و پيغمبر مطرح است، سخنان اهل بيت مطرح است، اگر آنجا برود و اين حرف‌ها را ياد بگيرد، روزي که دل ‌ها مي‌ميرد دل او نمي ‌ميرد. اگر روزي دل‌ ها مُرد و دل اين شخص نمُرد اين دل زنده است! اين دلِ زنده در برزخ و در قيامت جز به خدا نمي ‌انديشد. 🔹 اينکه حضرت فرمود بعضي از دل‌ هاست که مي‌ ميرد، نظير آن آياتي است که فرمود بعضي افراد هستند در قيامت کور هستند، فرمود: ﴿وَ مَن كَانَ فِي هذِهِ أَعْمَي فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَي وَ أَضَلُّ سَبِيلاً﴾؛[2] کسي که در دنيا کور باشد در آخرت کور است! اين منظور اين نيست که کور ظاهري باشد، خيلي از روشن ‌دلان هستند که به حسب ظاهر چشم ندارند و چشم باطن آنها باز است و در قيامت روشن هستند، بعضي از شاگردان و اصحاب ائمه (عليهم السلام) نابينا بودند، اينها خدمت امام بودند، حضرت هم فرمود اگر بخواهي من بيدارت مي ‌کنم ولي خيلي از فضايل را از دست مي‌ دهي! عرض کرد نه، من همين جور نابينا باشم و در محضر شما باشم.[3] در قرآن فرمود کسي اينجا کور باشد آنجا کور است؛ معنايش اين نيست که اگر کسي اينجا کور باشد در قيامت کور محشور مي ‌شود. اگر اينجا کور باشد يعني معارف را نبيند، در قيامت هم همين گونه است. اينها که در دنيا [در برابر ديدگانشان] مسجد هست، حسينيه هست، مراکز مذهب هست، تبليغات هست، کتاب‌ هاي علمي هست اينها را نمي ‌بينند، اما مراکز فساد را مي ‌بينند در قيامت هم همين گونه محشور مي ‌شوند، نه اينکه کور محشور بشوند. 🔹 دل‌ ها هم همين طور است، کسي که قلب او جاي معارف الهي نيست حرف ‌هاي باطل را حفظ مي‌ کند، اين قلب در حقيقت برابر سوره مبارکه «انفال» که فرمود: ﴿اسْتَجِيبُوا لِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ﴾؛[4] اين قلب مرده است، حرف ‌هاي کفار را، مکتب‌ هاي آنها را، طنزها را، اينها را خوب بلد است؛ اما معارف و آيات الهي و احکام و حِکَم ديني را بلد نيست، اين قلب همين گونه در قيامت محشور مي‌ شود. در قيامت اين قلب مرده است و همين قلب با آثار کفر زنده است، وگرنه اگر اين قلب در قيامت بميرد مرده که عذاب ندارد! در حالي که خداي سبحان درباره کفار فرمود که اين ﴿نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ٭ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَي الأفْئِدَةِ﴾،[5] يک سلسله آتش ‌هايي است که دست و پا را، جسم و بدن را ـ معاذالله ـ مي‌ سوزاند، اين در سوره مبارکه «نساء» است که ﴿كُلَّمَا نَضِجَتْ جُلُودُهُم بَدَّلْنَاهُمْ جُلُوداً غَيْرَهَا لِيَذُوقُوا الْعَذَابَ﴾،[6] آن کارهايي که مربوط به گناهان بدني است؛ اما آن کفر و اعتقاد و ترک ولايت و امثال آن که کفر اعتقادي است آن روح را مي‌ سوزاند. فرمود آن آتش از درون سر مي ‌زند ﴿نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ ٭ الَّتِي تَطَّلِعُ عَلَي الأفْئِدَةِ﴾. [1]. الأمالی(للصدوق)، النص، ص73. [2]. سوره اسراء, آيه72. [3] . الکافی(ط ـ الإسلامية)، ج1، ص470. [4]. سوره انفال, آيه24. [5]. سوره همزه, آيات6 و 7. [6]. سوره انفال, آيه24. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1395/06/18 🆔eitaa.com/EsraTvEitaa