💠 آرزو محوری 🔹 این یکی از بیانات نورانی امیرالمؤمنین (سلام الله علیه) در همین نهج البلاغه است، فرمود: «مَنْ جَرَی فِی عِنَان أَمَلِهِ عَثَرَ بِأَجَلِهِ‏»؛[1] فرمود این سوارکار که دهنه اسب را می ‌گیرد، این باید بداند که هر اندازه که اسب می‌ رود نباید او را براند و ببرد. درست است افسار دست اوست اما این طور نیست که هر جا و هر خطر و هر درّه و هر کوی و برزنی بتواند برود. 🔹 کسی که به میل و آرزوی خود حرکت می‌ کند نه به عقل خود، اینکه می ‌گوید من هر چه بخواهم می ‌گویم، هر کاری بخواهم می ‌کنم، این مثل آن سوارکاری است که می ‌گوید هر جا بخواهم می‌ روم! بالاخره درّه است، کجا می‌ خواهی بروی؟ فرمود کسی که افسار دستش است و عقل دستش نیست، این مرتّب می ‌رود و در آخر سقوط می ‌کند. «مَنْ جَرَى فِی عِنَان أَمَلِهِ» یعنی آرزو، «أمل» با «الف» آرزو، این «عَثَرَ بِأَجَلِهِ‏»، عثار یعنی لغزش. «وَ کَمْ مِنْ عِثَارٍ وَقَیْتَهُ» که در دعای کمیل که شب جمعه است می ‌خوانید یعنی همین. یعنی خدایا! خیلی از مواردی که ما می‌ رفتیم بلغزیم تو ما را حفظ کردی. یک وقت انسان تصمیم گرفته برود یک کاری بکند که خطری در آن هست ناگهان می ‌بیند که یک دوستی می ‌آید او را سرگرم می ‌کند، این اصلاً نمی ‌داند که این دوست برای چه آمده و چه کسی او را فرستاده؟! [1]. نهج البلاغة(للصبحی صالح), حکمت19. #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/12/17 🆔 eitaa.com/EsraTvEitaa