💠 مفاتیح الحیات 393 🔸 خانواده وقتی حضرت ابراهیم (علیه السلام) به فرمان خدا همسر و فرزند خود را به مكه آورد، دست به دعا برداشت و عرض كرد: پروردگارا! من برخی از فرزندانم (اسماعیل و نسل او) را در سرزمین بی‌كشت و زرع، در كنار خانه محترم تو سكونت دادم؛ پروردگارا! تا نماز را برپا دارند، پس دل‌های گروهی از مردم را به آنان گرایش ده و آنان را از میوه‌ ها و محصولات روزی عطا كن، باشد كه سپاسگزاری كنند[1]؛ همچنین جناب لوط كه پس از تلاش فرهنگی فراوان نتوانست مردم را از هلاكت برهاند برای نجات خانواده باایمان خود چنین دعا كرد: پروردگارا! من و خانواده‌ام را كه تنها گروندگان به من‌اند از وزر و وبال آنچه این مردم انجام می ‌دهند، رهایی بخش.[2] [1] . ﴿رَبَّنا اِنّى اَسكَنتُ مِن ذُرِّیتى بِوادٍ غَیرِ ذى زَرعٍ عِندَ بَیتِكَ المُحَرَّمِ رَبَّنا لِیقیمُوا الصَّلوٰةَ فَاجعَل اَفِـئدَةً مِنَ النّاسِ تَهوى اِلَیهِم وارزُقهُم مِنَ الثَّمَرٰتِ لَعَلَّهُم یشكُرون﴾ (سورهٴ ابراهیم، آیهٴ 37). [2] . ﴿رَبِّ نَجِّنى و اَهلى مِمّا یعمَلون﴾ (سورهٴ شعراء، آیهٴ 169). 📚 مفاتیح الحیات ص 257 مرکز بین المللی نشر اِسراء 🌐 https://nashresra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra