💠

 تقیّه

🔸 «التَّقِیةُ دِینِی وَ دِینُ آبَائِی» برای همه معصوم ‌ها می ‌تواند باشد؛ هر انسان مسلوب ‌الحریه ‌ای می ‌تواند تقیه كند منتها محفوف به قرینه است. درباره ائمه (علیهم السلام) كه تقیه فراوان است؛ درباره پیغمبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) مطلب دیگری است كه تقیه كرده است یا نكرده است ولی محفوف به قرینه اگر باشد مشكلی ایجاد نمی ‌كند. 🔸 تقیه هم دو قسم است: یك تقیه در مقام عمل است و یك تقیه در مقام فتوا. یك وقت فتوای تقیه ‌ای می‌ دهند، این «مضروب علی الجدار» است كه فرمود اگر ما از روی تقیه حرفی زدیم، این اعتباری ندارد؛ یك وقت است عملِ تقیه می ‌كنند، عمل تقیه، یک حكم واقعی است. اگر گفتند در حال ضرورت شما به آن سبك وضو بگیرید، این واقعی ثانوی مقبول است و با آن می ‌شود نماز خواند؛ مثل تیمّم. عمل تقیه، حُكم الله واقعی ثانوی است که اعاده هم ندارد، قضا هم ندارد و به خدا هم می‌ رسد، مثل تیمّم است؛ اما فتوای به تقیه «مضروب علی الجدار» است. یك وقت وجود مبارك امام در فضایی است كه از او سؤال كردند چطور وضو بگیریم؛ مثلاً فرمود به آن سبك وضو بگیرید، خب این را در حال تقیه فرمودند، لذا در نصوص علاجیه هم كه گفتند یكی حجّت است و یكی «لاحجّة»، «فَخُذُوا بِمَا خَالَفَ‏ الْقَوْمَ» یا «فَإِنَّ الرُّشْدَ فِی‏ خِلَافِهِمْ» یعنی آ‌ن «مضروب علی الجدار» است. #آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی 📚 سوره مبارکه صافات جلسه 17 تاریخ: 1392/12/17 🌐 http://news.esra.ir 🆔 @a_javadiamoli_esra