🏴 سوز دل میلاد 🔸میلاد عرفان‌پور هم‌شهری حافظ و سعدی و یکی از رویش‌های فوق‌العاده‌ی شعری ایران در این سال‌های اخیر است؛ شاعری جوان و توانا و انقلابی که تحسین بزرگان وادی ادب را برانگیخته است. او شاعر همان شعر معروف است: ما مدعیان صف اول بودیم از آخر مجلس شهدا را چیدند. 🔹میلاد بعد از دیدن عکس «محمود» نوشت: «بعد از ظهر امروز، این عکس تکان‌دهنده را از «محمود عجور»، پسر عزیز غزه دیدم، محمود که پسری همسن او دارم حالا معروف شده، عکسش عکس سال شده اما... 🔸این غزل از آتش درونم برخاست: نه‌دست‌مانده‌نه‌تاب‌و‌توان به‌پیکر من تو را چگونه بغل گیرم آه مادر من؟! مرا به دست دعای شگفت خود بسپار که آزمون غریبی‌ست در برابر من مگر نه اینکه در آوار ترس و تنهایی فرشته‌ای که تو بودی رسید در بر من مرا گرفت خیال تو تنگ در آغوش چقدر دست نوازش کشید بر سر من مرا به خانه ببرمادرم!ببین!جنگ است بگوکجاست‌تفنگم؟کجاست‌سنگرمن؟ در آن حیاط چه شد خاطرات شیرینم چه تلخ‌ سوخته زیتون سایه‌گستر من چه‌مانده‌ازپسرت‌آن‌همیشه‌بازیگوش؟ مرا ببخش و حلالم کن ای‌صنوبرمن! مرابس‌است همین نیم‌جانِ‌خیره‌به‌تو مرا بس است همین روزیِ مقدّر من توسرنداری‌ومن‌دست‌عصردلگیریست تو را چگونه بغل گیرم آه مادر من... 🇮🇷 من انقلابی‌ام||عضویت👇 https://eitaa.com/joinchat/1473183921Ce6dfe307ec